Την Κυριακή, 24 Μαΐου 2020, που είναι η 145η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Μεγαλομάρτυρος Μελετίου του στρατηλάτου και των συν αυτώ.
Επίσης, τιμάται η μνήμη των Οσίων Βικεντίου και Συμεώνος του εν τω Θαυμαστώ όρει, του Οσιομάρτυρος Νικήτα στυλίτου του Ρώσου και Κυριακού του εν Κύπρω, του Ιωάννου και Στεφάνου, του «ακοιμήτου», των Επισκόπων Ελπιδίου και Σεραπίωνος του Αιγυπτίου, του Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου, του Καλλινίκου του μάγου, των Αιδεσίου και Σεργίου, των 12 Κομητών και Τριβούνων: Διδύμου, Θεοδωρίσκου, Θεοδώρου, Μαρκελλίνου, Μαρκέλλου, Μελετίου, Μερκουρίου, Φαύστου, Φήστου, Φήλικος και Φωτεινού και των τριών γυναικών: Μαρκιανής, Παλλαδίας και Σωσάννης των δύο Νηπίων: Κυριάκου και Χριστιανού και του λοιπού πλήθους των συν αυτοίς μαρτυρησάντων χιλιάδων ένδεκα και διακοσίων οκτώ.
Ακόμα, τιμώνται τα Εγκαίνια του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Κάρραις Συρίας.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το eortologio.net, την 24η Μαΐου εορτάζουν τα εξής ονόματα:
- Παλλαδία, Παλαδία, Παλλάδα, Παλάδα
- Μαρκιανή, Μαρκιάνα
- Φωτεινή, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ
- Χριστιανός, Χριστιανή
Κυριακή του Τυφλού
Κάθε χρόνο την πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η Εκκλησία θυμάται τη συνάντηση του Ιησού Χριστού με έναν εκ γενετής τυφλό και το θαύμα της θεραπείας του.
Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη (θ’, 1 - 38), ο Ιησούς Χριστός περπατώντας με τους μαθητές σε κάποιο δρόμο της Ιερουσαλήμ αντίκρυσε έναν εκ γενετής τυφλό. Οι μαθητές του τον ρώτησαν εάν ο άνθρωπος αυτός τυφλώθηκε από τις αμαρτίες των γονέων του ή τις δικές του κι έλαβαν την απάντηση ότι γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν τα έργα του Θεού.
Ο Ιησούς Χριστός δεν έχασε χρόνο και αφού έπτυσε κάτω, έφτιαξε πηλό, τον οποίο τοποθέτησε στους οφθαλμούς του τυφλού και του είπε να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τυφλός υπάκουσε, πήγε, πλύθηκε και γύρισε πίσω έχοντας το φως του.
Οι γείτονες απόρησαν όταν τον είδαν να βλέπει και τον έφεραν ενώπιον των Φαρισαίων. Ο πρώην τυφλός τους διηγήθηκε τον τρόπο της θεραπείας του και τον άνθρωπο που τον θεράπευσε και κάποιοι από τους τυπολάτρες Φαρισαίους συμπέραναν ότι ο Ιησούς δεν ήταν άνθρωπος του Θεού, επειδή δεν τήρησε την αργία του Σαββάτου για τους Ιουδαίους. Και διερωτώντο πώς ένας αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιεί θαύματα.
Θεώρησαν τότε ότι ο άνθρωπος αυτός τους έλεγε ψέμματα και κάλεσαν τους γονείς του, οι οποίοι επιβεβαίωσαν ότι ο γιος τους ήταν τυφλός εκ γενετής και τώρα βλέπει. Ο πρώην τυφλός υποστήριξε ενώπιόν τους ότι ο άνθρωπος που τον θεράπευσε δεν μπορεί παρά να ήταν προφήτης και σταλμένος από τον Θεό. Οι Φαρισαίοι αγανάκτησαν με τα λεγόμενά του και τον έβγαλαν έξω από τον τόπο της συνεδρίασής τους.
Ο Ιησούς έμαθε τα καθέκαστα κι επιδίωξε να συναντήσει τον πρώην τυφλό, τον άνθρωπο που θεράπευσε. Μόλις του απεκάλυψε την ιδιότητά του, ο τυφλός πίστεψε και τον προσκύνησε.
