ΕΝΩ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Προκλητικά καθηλωμένες κάτω από τρία ευρώ το κιλό βρίσκονται οι τιμές του ελαιολάδου. Το γεγονός, προβληματίζει τους παραγωγούς, καθώς η φετινή χρονιά αναμένεται να παρουσιάσει πτώση στις ποσότητες που θα παραχθούν στην ελληνική ύπαιθρο ενώ η αναμενόμενη υπερπαραγωγή στην Ισπανία, προκαλεί ανησυχία για περαιτέρω μείωση των τιμών στην Ελλάδα.
Τα στοιχεία της παγκόσμιας αγοράς ελαιολάδου, καταδεικνύουν σοβαρές απώλειες για τους παραγωγούς του φημισμένου ελαιόλαδου της Ελλάδας, αφού επίσημα τον Σεπτέμβριο, καταγράφηκε μείωση 31% σε σχέση με πέρυσι, ενώ την ίδια περίοδο στην Ιταλία η τιμή παραμένει σταθερά πάνω από τα 5 ευρώ το κιλό.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου (IOC) η τιμή του ελαιολάδου το Σεπτέμβριο στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 2,68 ευρώ το κιλό, στην Ισπανία στα 2,76 ευρώ/κιλό (μείωση 25% σε σχέση με πέρυσι) και στην Ιταλία 5,09 ευρώ/κιλό (μείωση 7% σε σχέση με πέρυσι).
Σύμφωνα πάντα με το IOC, η παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου θα σημειώσει μείωση το 2018/2019 κατά 7,6% σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά.
Η παραγωγή όμως της ΕΕ αναμένεται να αυξηθεί ελαφρά κατά 1,1%, αφού η ισπανική παραγωγή αναμένεται αυξημένη κατά 23,4% αντισταθμίζοντας τις μειώσεις που προβλέπονται, κατά 37% για την Ιταλία, κατά 30,6% για την Ελλάδα και κατά 3,6% για την Πορτογαλία.
Αντίστοιχα μειωμένη συγκομιδή κατά 30,4% αναμένει η Τουρκία και κατά 57% η Τυνησία.
«ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ»
Σύμφωνα με τον Επιστημονικό Σύμβουλο του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης κ. Νίκο Μιχελάκη, η συνεχιζόμενη κακή κατάσταση που επικρατεί στην αγορά του ελαιολάδου για την χώρα μας, οφείλεται στην κακή οργάνωση και την απραξία των συνεταιρισμών, οι οποίοι δεν προβαίνουν σε δυναμικές κινήσεις για να πετύχουν καλύτερες τιμές για τους παραγωγούς.
«Κανένας στην Κρήτη δεν δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για την διαμόρφωση των τιμών του ελαιολάδου» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μιχελάκης, για να τονίσει, ότι «Όλοι βγαίνουν στην τηλεόραση, λένε δυο κουβέντες και τίποτα περισσότερο. Κύριοι ενδιαφερόμενοι είναι οι παραγωγοί, οι οποίοι διαθέτουν και πουλούν το λάδι. Ακολούθως οι συνεταιρισμοί. Τι έχουν κάνει οι συνεταιρισμοί; Τους λέμε να κάνουν δημοπρασίες ελαιολάδου για να επιτύχουν καλύτερες τιμές και δεν κάνουν τίποτα. Μόνο στο Λασίθι έγιναν φέτος μερικοί διαγωνισμοί και επετεύχθη καλύτερη τιμή από ό,τι στην υπόλοιπη Κρήτη. Στο Ρέθυμνο έγινε τίποτα; Όχι!»
Ο κ. Μιχελάκης, συνέχισε λέγοντας, ότι «Το λάδι στην Ιταλία έχει 5,5 ευρώ το κιλό και στην Ελλάδα από 2,5 έως 3,10 το πολύ! Υπάρχουν, λοιπόν, οι συνεταιρισμοί ή όχι; Εξασφαλίζουν τα συμφέροντα των παραγωγών ή όχι; Γιατί δεν κάνουν διαγωνισμούς να προκαλέσουν αύξηση των τιμών αλλά διαπραγματεύονται κατευθείαν με τους εμπόρους; Οι έμποροι είναι φυσικό να προσπαθούν για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αλλά ο παραγωγός τι κερδίζει τελικά;»
Έχοντας μακρά εμπειρία στο θέμα του ελαιολάδου ο κ. Μιχελάκης θεωρεί πως πρέπει να υπάρξουν σοβαρές πρωτοβουλίες για να επιτευχθούν τιμές αντάξιες του κρητικού και γενικότερα του ελληνικού ελαιόλαδου. «Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και αν δεν πάρουν στα χέρια τους την κατάσταση η παραγωγοί. Την ευθύνη κατά την γνώμη μου την έχουν οι συνεταιρισμοί και κυρίως οι αγροτοσυνδικαλιστές που ουσιαστικά έχουν εξαφανιστεί και δεν διεκδικούν όσα πρέπει για τους παραγωγούς. Πρέπει λοιπόν να δραστηριοποιηθούν οι συνεταιρισμοί με βάση την κείμενη νομοθεσία που διέπει την λειτουργία τους και να αλλάξει η δομή της αγοράς της Κρήτης και της Ελλάδας, ώστε να επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό στις τιμές διάθεσης του ελαιολάδου.»
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΙΣΠΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ
Σε πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΔΗΚ ο κ. Νίκος Μιχελάκης, αναφέρθηκε εκτενώς στις προβλέψεις για την φετινή χρονιά και στον «σκηνικό» που στήνεται στη διεθνή αγορά, με μεγάλο χαμένο το ελληνικό ελαιόλαδο.
Τονίζει, λοιπόν, ότι «θεωρητικός στόχος των εκτιμήσεων παρουσιάζεται η ενημέρωση παραγωγών και έμπορων προκειμένου να σχεδιάζουν ασφαλέστερα τους επιχειρηματικές κινήσεις τους. Στην πράξη όμως οι εκτιμήσεις αυτές χρησιμοποιούνται από διαφορές πλευρές και ως μέσον επηρεασμού των τιμών παραγωγού. Έτσι από την πλευρά των μεγάλων Βιομηχανιών και των κύκλων που συνδέονται με αυτές συνήθως παρουσιάζονται υψηλότερες από τις πραγματικές, ενώ παράλληλα προβάλλονται και με μεγάλη συχνότητα στον τύπο». Συνεχίζει δε, επισημαίνοντας τα εξής: «Έτσι, μετά τις εκτιμήσεις που είδαμε προ δυο μηνών απο διάφορους φορείς της Ισπανίας , Ιταλίας και Ελλάδας (sedik.gr. ΕΛΑΙΟΝΕΑ 2.9.2018) πρόσφατα ανακοινώθηκαν στην Ισπανία οι εκτιμήσεις και ενός άλλου, αρκετά σοβαρού φορέα, του Κέντρου Αριστείας Ελαιόλαδου (CEAO) της GEA Ισπανίας.
Με τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνονται τα βασικά συμπεράσματα των προηγούμενων εκτιμήσεων. Ότι δηλαδή η παραγωγή της Ισπανίας θα είναι αρκετά υψηλή, ενώ αντίθετα η παραγωγή όλων των άλλων ελαιοπαραγωγικών χωρών της Μεσογείου θα είναι πολύ χαμηλή.
Μάλιστα αριθμητικά φαίνεται ότι το συνολικό έλλειμμα των βασικών ελαιοπαραγωγών χωρών θα υπερκαλυφθεί από την αυξημένη παραγωγή της Ισπανίας. Τα αποτελέσματα των εκτιμήσεων αυτών, προκάλεσαν δημοσιεύματα Ισπανικών ΜΜΕ που αναφέρουν ότι «οι Ισπανοί παραγωγοί θα καθορίσουν τις προσέχεις τιμές του ελαιολάδου, αφού συμφωνα με τα στοιχεία των εκτιμήσεων, στα χέρια τους θα βρίσκεται σχεδόν το μισό της παγκόσμιας παραγωγής» .
Και αυτό πράγματι θα μπορούσε να συμβεί εάν οι διαθέσεις των Ισπανών παραγωγών ήταν ομόθυμες και ενιαίες, πράγμα που όμως δεν φαίνεται τόσο πιθανό. Και ενώ στη Ισπανία έτσι έχουν τα πράγματα, στην Ελλάδα η όλη διάθρωση της αγοράς ελαιολαδου είναι διάφορη.
Οι πλειοδοτικοί διαγωνισμοί κυρίως από Συν/σμους είναι ελάχιστοι, ενώ το πλείστο του προϊόντος που βρίσκεται αποθηκευμένο κατά 95% στις αποθήκες των ελαιοτριβείων, διατίθεται σε τιμές που προσφέρονται από τους αγοραστές η εκπροσώπους τους.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί τελικά το επίπεδο τιμών παραγωγού στην Ελλάδα αρκετά χαμηλότερα από ότι στην Ισπανία και Ιταλία. Στους Έλληνες παραγωγούς απομένει να αποδεχτούν η όχι τις συνήθως μειωμένες τιμές που τους προσφέρονται. Δηλαδή την προς τα κάτω διάφορα!»
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΛΑΙΚΟΜΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Τους 3,3 εκ. τόνους άγγιξε η παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου καταγράφοντας αύξηση κατά 28% για την περίοδο 2017 – 2018 σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν, σύμφωνα με το IOC.
Ενώ, για την ίδια περίοδο οι εισαγωγές ανήλθαν στους 889.000 τόνους και οι εξαγωγές άγγιξαν τους 925.000 τόνους, με την παγκόσμια κατανάλωση να παρουσιάζει άνοδο της τάξεως του 9%.
Άνοδο παρουσίασε και η ευρωπαϊκή παραγωγή το 2017 – 2018 κατά 25%, αγγίζοντας τους 2,2 εκ. τόνους, αφού η Ισπανία κατέγραψε μικρή μείωση της τάξεως του 2,7%, εν αντιθέσει με τις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες, όπου στην Ιταλία η αύξηση άγγιξε το 135%, στην Πορτογαλία το 94% και στην Ελλάδα το 77,4%.
Σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες ελαιοπαραγωγικές χώρες-μέλη του IOC, η Τυνησία σημείωσε αύξηση 180%, ενώ και η γειτονική μας Τουρκία κατέγραψε αύξηση κατά 47,8%.
Από
