Ένα από τα θέματα που απασχόλησαν την τοπική κοινωνία το τελευταίο διάστημα ήταν η μεταστέγαση του Ειδικού Γυμνασίου από το χώρο του ΕΕΕΕΚ σε αίθουσες του 6ου ΓΕΛ. Γράφτηκαν διάφορα, ακούστηκαν πολλά και ξεστομίστηκαν από επίσημα χείλη απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί. Επιχειρήθηκε να στιγματιστεί για μια ακόμη φορά όλη η σχολική κοινότητα του πολύπαθου αυτού Λυκείου.
Το ζήτημα της μεταφορά του Ειδικού έπρεπε να έχει συζητηθεί πολύ καιρό πριν με όλους τους εμπλεκόμενους και να ήταν ήδη λυμένο. Όμως, η Δημοτική Αρχή (γνωρίζει, άραγε, τι σημαίνει διάλογος;) αδιαφόρησε προκλητικά και καθυστέρησε. Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα, βρισκόμασταν ήδη στο και πέντε. Ποια ήταν η εύκολη λύση; Μα, φυσικά, το πρώην Πολυκλαδικό. Ένα κτήριο που ο κ. δήμαρχος στο παρελθόν χαρακτήριζε ακατάλληλο και πρότεινε, μάλιστα, την κατεδάφισή του. Απορία προκαλεί από πότε μετατράπηκε σε κατάλληλο και, μάλιστα, για να στεγάσει μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες; Επιπλέον, για να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους επιχείρησαν να μεταθέσουν τη συζήτηση αλλού, στην άρνηση τάχα της σχολικής κοινότητας να δεχτεί τους μαθητές του Ειδικού Γυμνασίου.
Η αλήθεια, όμως, όσο και αν διαστρεβλωθεί, θα λάμψει. Ποιος τη φοβάται, άραγε; Σίγουρα όχι οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς, επειδή ποτέ δε διατύπωσαν τέτοια θέση. Εκφράστηκαν μόνο προβληματισμοί για την ασφάλεια των μαθητών στον αχανή και πολυεπίπεδο χώρο του 6ου ΓΕΛ και ζητήθηκε να μη στεγαστεί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, την οποία χρησιμοποιούσε και ο συνάδελφος καθηγητής της Βιολογίας για να κάνει το μάθημά του. Ένας χώρος – στολίδι, που θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο για το πώς θα έπρεπε να είναι οι σχολικές αίθουσες στη χώρα μας. Παράλληλα, υποδείχτηκαν άλλοι χώροι κατάλληλοι για τη μεταφορά του.
Οι αρμόδιοι, όμως (και δεν αναφέρομαι μόνο στο Δήμο, αλλά και στα στελέχη της εκπαίδευσης στο νομό και την Περιφέρεια), αντί να συζητήσουν με το Σύλλογο Διδασκόντων τη συγκεκριμένη πρόταση, αποφάσισαν με το έτσι θέλω να μετατρέψουν την αίθουσα σε χώρο διδασκαλίας για τα παιδιά του Ειδικού Γυμνασίου.
Ας μιλήσουμε στο φως του ήλιου και ας μην ουρλιάζουμε στα σκοτάδια. Είναι προφανές ότι οι κατηγορίες που διατυπώθηκαν εναντίον μας για ρατσισμό και έλλειψη ευαισθησίας δε μας αγγίζουν. Οι αιτιάσεις, πως θεωρούμε το σχολείο τσιφλίκι μας και αρνούμαστε τις ίσες ευκαιρίες στη μάθηση για τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, δε μας αφορούν. Οι παραινέσεις «να ξεβολευτούν κάποιοι» ας έχουν άλλους αποδέκτες. Η απειλή για «15νθήμερη παύση» σε συνάδελφο προκαλεί μόνο αηδία, οργή και αγανάκτηση. Εμείς διδάσκουμε το σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας στους μαθητές μας, τη δημοκρατία και το διάλογο, την αξία που έχει η λήψη συλλογικών αποφάσεων. Η απαξίωση, ο αυταρχισμός, η ειρωνεία, ο τσαμπουκάς και η υπεροψία δεν ταιριάζουν στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του 6ου ΓΕΛ συνυπάρχουμε χρόνια με παιδιά τα οποία έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες χωρίς ποτέ να έχει δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα. Όλοι εκείνοι, λοιπόν, που σήμερα αλαζονικά κουνάνε το δάχτυλο στη σχολική κοινότητα του 6ου ΓΕΛ και εμφανίζονται ως προστάτες του Ειδικού Γυμνασίου, ας κοιταχτούν με ειλικρίνεια στον καθρέπτη τους και ας το κουνήσουν στο είδωλό τους.
Το Ειδικό Σχολείο, οι μαθητές του και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί είναι ευπρόσδεκτοι στο χώρο του 6ου ΓΕΛ, τους καλωσορίζουμε με αγάπη και θα είμαστε δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν. Ο ρατσισμός στο σχολείο μας δεν κάθεται στο διπλανό θρανίο.
Ας τον ψάξουν, όσοι μας κατηγόρησαν, στα λόγια τους, στη στάση τους και στη συμπεριφορά τους.
Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
