Τις δραματικές στιγμές που έζησε ο 8χρονος τότε Παναγιώτης Μπούχαλης στο φονικό σεισμό του 1986 περιγράφει σήμερα στο MessiniaLive
"Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ - ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΜΑΣ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ"
37 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνο το τραγικό απόγευμα του Σαββάτου της 13ης Σεπτεμβρίου 1986 στην Καλαμάτα. Ο ισχυρός σεισμός, έντασης 6,2 Ρίχτερ, που χτύπησε την πόλη στις 8 και 20 το βράδυ έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό και βύθισε την πόλη στο σκοτάδι. Τραγικός απολογισμός 20 νεκροί και πάνω από 300 τραυματίες. Οι εικόνες πραγματικά αποκαρδιωτικές καθώς η πόλη έδειχνε σαν βομβαρδισμένη.
Με αίμα στην μπλούζα και με τρομαγμένο βλέμμα, ο 9χρονος τότε Παναγιώτης αντικρίζει ξανά το φως αφού διασώθηκε επιτυχώς μετά από πολλές ώρες στα συντρίμμια
Έμεινε ώρες κάτω από τα χαλάσματα-"Τρομακτική η εμπειρία-Πήγαμε στο Νοσοκομείο μετά από 2 μέρες-Ούτε ελικόπτερο δεν μπορούσε να προσεγγίσει"
Ότι απέμεινε από το σπίτι της οικογένειας Μπούχαλη στο Ελαιοχώρι-Την εικόνα αυτή παρουσίαζαν πολλά σπίτια στην Καλαμάτα-Ενώ σοκαριστικές ήταν οι εικόνες από την πολυκατοικία στο Νησάκι που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος
Ένας από τους διπλά τυχερούς είναι ο Παναγιώτης Μπούχαλης. Παιδάκι του Δημοτικού τότε, δεν είχε κλείσει τα 9 του χρόνια, βρέθηκε στο χωριό του το Ελαιοχώρι, που ήταν και το επίκεντρο του σεισμού. Από τα συντρίμμια εγκλωβίστηκε κι έμεινε ώρες κάτω από τα χαλάσματα, μέχρι να έρθει η βοήθεια των ηρωικών πυροσβεστών και να τον βγάλουν σώο κι αβλαβή αλλά φοβισμένο στο φως. Δυο μέρες μετά, βρέθηκε με την οικογένειά του στην Καλαμάτα όπου ο μετασεισμός παραλίγο να αποβεί μοιραίος αφού κινδύνεψε και πάλι από την πτώση μιας μεγάλης μαρκίζας. Σήμερα ο ίδιος στέλνει το δικό του μήνυμα λέγοντας πως "πάνω από όλα είναι η ζωή, η επιβίωση και πως παρά τις δυσκολίες, με τον χρόνο όλα φτιάχνουν και μάλιστα προς το καλύτερο".
"Η πόλη μετά το σεισμό αναγεννήθηκε"-Μήνυμα συμπαράστασης στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας
37 χρόνια συμπληρώθηκαν από τον φονικό σεισμό της Καλαμάτας
Το ιστορικό κέντρο της πόλης σχεδόν ισοπεδώθηκε καθώς τα περισσότερα σπίτια εκεί ήταν παλιά, ωστόσο όλοι θυμούνται την καινούργια πολυκατοικία στο Νησάκι που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, εγκλωβίζοντας στα ερείπια τους ενοίκους της.
Πολύς κόσμος είχε κατακλύσει το λιμάνι πριν τον σεισμό, καθώς εγκαινιαζόταν η ακτοπλοϊκή σύνδεση Καλαμάτας-Κρήτης και βρισκόταν ελλιμενισμένο το πλοίο του Λάτση, η “Μαριάννα”.
Αυτό θεωρούν πολλοί ότι έσωσε κόσμο, καθώς εκείνη την ώρα δεν βρίσκονταν στα σπίτια τους, αλλά και αργότερα διάθεσε τις καμπίνες του για τη φιλοξενία πολλών σεισμοπαθών. Και οι επόμενες ημέρες ήταν τραγικές για την Καλαμάτα ενώ ο ισχυρός μετασεισμός που ακολούθησε τη Δευτέρα, 5,6 ρίχτερ αποτελείωσε ό,τι είχε αφήσει ο πρώτος μεγάλος.
13.440 σπίτια, δηλαδή το 70% των κτηρίων κρίθηκαν ακατάλληλα. Οι φήμες για νέο ακόμα μεγαλύτερο σεισμό ήταν έντονες και η πόλη άδειασε, καθώς όσοι είχαν τη δυνατότητα έφυγαν στα χωριά τους, ενώ η Καλαμάτα θύμιζε πόλη “φάντασμα”.
Το γεγονός ενός τόσο ισχυρού σεισμού ήταν πραγματικά πρωτόγνωρο για την πόλη και τους κατοίκους της, ωστόσο αντιμετωπίστηκε από τις Αρχές άμεσα. Η ομάδα της ΕΜΑΚ που τότε είχε συσταθεί, έσπευσε να βοηθήσει, ώστε να εντοπιστούν εγκλωβισμένοι στα ερείπια, ενώ συνέδραμαν και διασωστικές ομάδες από Γαλλία και Γερμανία. Προσπάθειες υπεράνθρωπες, νυχθημερόν, ιδιαίτερα στην πολυκατοικία που κατέρρευσε στην οδό Αριστείδου στο Νησάκι, “θάβοντας” μαζί της ζωντανούς αρκετούς από τους ένοικους. Συγκλονιστικές εικόνες από τη διάσωση των εγκλωβισμένων στα ερείπια, έκαναν τότε το γύρο του κόσμου. Η κάλυψη του σεισμού δημοσιογραφικά από την ΕΡΤ, με εικόνες από ελικόπτερο που πετούσε πάνω από τη διαλυμένη Καλαμάτα, αποτύπωναν το μέγεθος της καταστροφής.
Ιδιαίτερα συγκινητικό ήταν το κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης τόσο πανελλαδικά όσο και από τους ομογενείς μας στο εξωτερικό, για το δράμα του Καλαματιανού λαού. Ο χειμώνας που ακολούθησε ήταν δύσκολος μέσα στις σκηνές που είχαν παραχωρηθεί σε όσους δεν είχαν σπίτι- και ιδιαίτερα βαρύς καθώς μάλιστα χιόνισε. Αλλά και τα επόμενα 5 τουλάχιστον χρόνια η Καλαμάτα προσπαθούσε να βρει τους ρυθμούς της, να φτιάξει τις υποδομές της, καθώς οι περισσότερες υπηρεσίες, και τα σχολεία στεγάζονταν σε λυόμενα για αρκετά χρόνια, όπως και πολλοί κάτοικοι έμεναν σε καταυλισμούς λυομένων, έως ότου αποκατασταθούν τα σπίτια τους.
Πρόκειται για μια πραγματική τραγωδία που γονάτισε την Καλαμάτα, και δοκίμασε σκληρά τους δημότες της, αλλά ταυτόχρονα με τα χρόνια αναγεννήθηκε μια νέα πόλη. Ο φονικός σεισμός της Καλαμάτας μαζί με την καταστροφή και τον όλεθρο έδωσε την ευκαιρία στην πόλη να ξαναχτιστεί με βάση τον αυστηρό αντισεισμικό κανονισμό και να επεκταθεί. Για όσους από εμάς ζήσαμε την εμπειρία του φονικού σεισμού της Καλαμάτας και των δύσκολων χρόνων που ακολούθησαν, οι εικόνες αυτές και τα συναισθήματα έχουν μείνει ανεξίτηλα…
