Σήμερα Δευτέρα 21 Αυγούστου και ώρα 9 μμ θα πραγματοποιηθεί στο Art Farm Αγρόκτημα Μαρίνη ένα θεατρικό Πανόραμα αφιερωμένο στον Γιώργο Σουρή, με τίτλο «Ως πότε τέλος πάντων, θα λέγωμεν “ως πότε”».
Παίζουν: Αλέκος Κολλιόπουλος, Νάντια Μανούσου και η μικρή Μαρίνα.
Σκηνοθεσία: Αλέκος Κολλιόπουλος, Γεωργία Μουρδουκούτα
Μουσική: Αλέκος Κολλιόπουλος
Παραγωγή: ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. “πράματα & θάματα“
Προπώληση εισιτηρίων: 7 € (Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, Art Farm)
Τιμή ταμείου: 10 €
Ο Αλέκος Κολλιόπουλος, είναι οπαδός της «περιπατητικής σχολής» δηλαδή, μαθαίνει στίχους ενώ περπατάει.
Ξεκίνησε με τον Δ.Σολωμό, τον Όμηρο και συνέχισε με τον Γ. Σουρή.
Άρχισε να τους απαγγέλει στο σπίτι και συνειδητοποιήσαμε, ότι ήταν τόσο επίκαιροι, που θα άξιζε τον κόπο να μεταφερθούν στο θέατρο.
Ψάξαμε να βρούμε τη φόρμα. Χρειαζόταν ένα ιστορικό πλαίσιο, ένα θεατρικό «Πανόραμα» του τέλους του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα που έζησε ο Σουρής.
Ζωντανεύουμε λοιπόν ιστορικά, σε συνδυασμό με τους στίχους του ποιητή, τις εποχές του δικοματισμού, Χ. Τρικούπη- Θ. Δηληγιάννη, Ε. Βενιζέλου- Βασιλιά Κωνσταντίνου, εποχές εκσυγχρονισμού, διεύρυνσης των συνόρων, αλλά και ακραία διχαστικές, με δύο πτωχεύσεις (1893,1922) και αντίστοιχους δανεισμούς.
Ο Γ. Σουρής, με τους δύο μπουφόνους τους «Περικλέττο και Φασουλή» ως θυμόσοφος καφενείου, σατιρίζει τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας: Σπάταλο και ανίκανο κράτος, ρουσφέτια, δημαγωγία (θα ακούσετε πολλές φορές το όνομα Θοδωρής- αναφέρεται στον Θ . Δηλιγιάννη) , πατριδοκαπηλεία, αλόγιστες στρατιωτικές δαπάνες, ρητορική μίσους και εθνικισμού, που οδήγησε στον ολέθριο ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, βρισίδι στις προστάτιδες δυνάμεις από τις οποίες δανειζόμασταν, φρούδες ελπίδες για σωτηρία από την ορθόδοξη Ρωσία, δυσβάστακτοι φόροι, αρχαιολατρία.
Μας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;
Το έμμετρο εβδομαδιαίο περιοδικό του, το βάφτισε «ο Ρωμηός».
Όχι τυχαία. Ο Έλληνας αντιμάχεται τον Ρωμιό, γιατί ο ΄Ελληνας κατοικεί στην Ακρόπολη, και ο Ρωμιός στην καλύβα του καραγκιόζη.
Η Ιστορία είναι ένα μάθημα αυτογνωσίας, ένας καθρέφτης από τον οποίο δεν μπορούμε να κρυφτούμε.
Αυτό το έναυσμα δίνει ο Σουρής, όταν αναφωνεί απελπισμένος.
ΩΣ ΠΟΤΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΘΑ ΛΕΓΩΜΕΝ «ΩΣ ΠΟΤΕ».
Ποιος είδε κράτος λιγοστό;/Δυστυχία σου Ελλάς
ποίηση: Γιώργος Σουρής
