Η θεατρική ομάδα "Οδύσσεια" σε συνεργασία με το "Θέατρο του Ιονίου", παρουσιαζει το έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη "Αγάπη παράνομη", μια συγκλονιστική παράσταση που έκανε πρεμιέρα στη Ζάκυνθο, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Πέτρου Αυγερινού.
Με τις μοναδικές ερμηνείες της Δώρας Παπανικολάου στο ρόλο της Διαμάντως και του Γιώργου Γάλλου στο ρόλο του παππά.
Μόνο για για δύο παραστάσεις την Παρασκευή 11 και Σάββατο 12 Μαιου στις 20:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Λογγάς.
Μια μοναδική εμπειρία που δεν πρέπει να τη χάσει κανείς!
Παίζουν:
ΔΙΑΜΑΝΤΩ: Δώρα Παπανικολάου
ΠΑΠΠΑΣ: Γιώργος Γάλλος
Συντελεστές:
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Κυριακή Σαΐνη
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Βασίλης Διονυσόπουλος
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ: Δώρα Παπανικολάου
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Πέτρος Αυγερινός
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Πάνος Κουραμπάς
ΗΧΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Δημήτρης Ζησιμόπουλος
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μιχάλης Μελέαγρος
--------------------------------
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
«… Μη μας ευρήκε η κατάρα;» ρωτάει αποσβολωμένη η Διαμάντω τον άντρα της και τη νύφη της. Η φωνή της, σαν να ‘χει αποστασιοποιηθεί από το κορμί της, ακούγεται άγρια, μεταλλική. Εκείνοι δεν απαντούν. «Σας ορκίζω στην Άγια Λαμπρή» συνεχίζει αποτρελαμένη η Διαμάντω, «εκάματε το έγκλημα;»…
Μα το ερώτημά της εξακολουθεί να την βασανίζει για χρόνια, έχει περάσει καιρός από τότε και η Διαμάντω δεν μπορεί να το «χωνέψει» το «έγκλημα». Οι συνέπειές του εξάλλου την έχουν ρημάξει κι έχουν οδηγήσει στο θάνατο και στη διάλυση. Το ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος του άντρα της για τη νύφη της έχει οδηγήσει σε μια «οικογενειακή τραγωδία», που θα μπορούσε και να εξελιχθεί σαν μια «νουάρ παρωδία» (και με εναλλασσόμενους ρόλους σε θύτες και θύματα), αν για τη «δικαιοσύνη» και για τον «νόμο», για την ίδια την «κοινωνία», όπως βεβαίως και για την «εκκλησία», δεν έπρεπε τα πάντα να παραμείνουν «κρυφά».
«Ξέρω παπά, τα σκεπάσαμε…» αναφωνεί η Διαμάντω, συναισθανόμενη ίσως το μέγεθος μιας τέτοιας ευθύνης αλλά και τις οδυνηρές παρενέργειες. Συναισθανόμενη κυρίως την αδυναμία της να δώσει η ίδια τη λύση (ποια είναι η «λύση»;) Κι αυτό την φορτώνει ενοχές. Είναι γυναίκα εξάλλου, και σαν γυναίκα έχει μάθει να περπατεί και να στέκεται στη σκιά…
Εκατόν τόσα χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, στηριγμένος σε πραγματική ιστορία, αναδείκνυε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις αναζητώντας Παρηγορία, η «κοινωνία», η «εκκλησία», η «δικαιοσύνη», ο «νόμος» έχουν «προχωρήσει». Στις μέρες μας τα «σκεπάζουν» καλύτερα...
