Γράφει ο Μάκης Λεβέντης, μέλος της Ν.Ε. Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ
"Θα περίμενε κανείς λίγη σύνεση για το Μακεδονικό στο έξαλλο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ιδίως μετά την άκρως αποστομωτική και αποκαλυπτική παράθεση των αποχαρακτηρισμένων εγγράφων από τον Κοτζιά και τον Τσίπρα, στη Βουλή. Όπου αποδεικνύεται περίτρανα πως η ΝΔ, ως κυβέρνηση διαπραγματευόταν σύνθετη ονομασία με «Μακεδονία», ακόμα και χωρίς erga omnes. Επί πρωθυπουργίας Σαμαρά το 2012, όπως και το 2008 και το 2009 (ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη), το 1992 επί Κων. Μητσοτάκη (που το πυρπόλησε ο Αντ. Σαμαράς), το 2001 (κυβέρνηση Σημίτη) κ.τ.λ.
Επίσης, είναι γνωστή η διγλωσσία του Κυριάκου Μητσοτάκη που έως τον Ιανουάριο του 2018 μιλούσε για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό με τον όρο «Μακεδονία», όπως και οι πρόσφατες διαβεβαιώσεις του, που είδαν αυτές τις ημέρες το φως της δημοσιότητας, προς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, πως δεν θα ακυρώσει την συμφωνία!
Έτσι όμως παγιώνεται η επικίνδυνη, ακροδεξιά μετατόπιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο εναγκαλισμός της με τους ακραίους εθνικιστές, με την υιοθέτηση της σκληρής γραμμής Σαμαρά και τον ηγεμονεύοντα εθνολαϊκισμό των Γεωργιάδη και Βορίδη. Με την προσδοκία και την αυταπάτη της κατάκτησης της αυτοδυναμίας, ξεχνώντας το ιστορικό προηγούμενο πως η έξαρση του εθνικισμού οδηγεί παγίως σε ενίσχυση της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη ανακοίνωση της ΝΟΔΕ Μεσσηνίας για τη συμφωνία, όπου ξεχωρίζουν οι εμφυλιοπολεμικές αναφορές.
Είναι χρήσιμο λοιπόν να αναφερθούμε στα αυτονόητα, παραμερίζοντας τις ανοησίες που ακούγονται και αυτές τις ημέρες, στη χώρα μας και στη γείτονα.
Ειπώθηκε στη Βουλή από τον Ν. Κοτζιά και είναι γνωστό τοις πάσι πως, με τις συνθήκες του Βουκουρεστίου του 1913 και του Νεϊγύ του 1919, μετά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας διαμοιράσθηκε μεταξύ της Ελλάδας σε ποσοστό 51%, της Σερβίας 39% και της Βουλγαρίας 9%. Κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε αυτές τις συνθήκες, ενώ το δικό μας Υπουργείο Εξωτερικών αναφερόταν παγίως έως το 1991, σε όλα τα επίσημα έγγραφά του, σε Γιουγκοσλαβική Μακεδονία και Βουλγαρική Μακεδονία.
Κανείς ποτέ από την ελληνική πλευρά δεν διαμαρτυρήθηκε ή αμφισβήτησε την ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, όταν ο Τίτο την κατέστησε ομόσπονδο κράτος μέλος της Γιουγκοσλαβίας. Το 1993 δε, αποδεχτήκαμε ως προσωρινή ονομασία του κράτους αυτού το «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το 2008 στο Βουκουρέστι επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή και υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, η Ελλάδα είχε αποδεχθεί τη «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις», που βεβαίως αυτονόητα συμπεριελάμβανε και τον όρο «Μακεδονία». Το ίδιο και το 2012 επί κυβερνήσεως Σαμαρά και Υπουργών εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου και Ευάγγελου Βενιζέλου μετά.
Τέλος, η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, έχει ήδη επισήμως αναγνωρίσει το κράτος αυτό ως Δημοκρατία της Μακεδονίας και τους κατοίκους του ως «Μακεδόνες» και έτσι από το 1991 παγκοσμίως αποκαλούνται.
Τέλος, ας είμαστε σοβαροί, με ένοπλες δυνάμεις που αποτελούνται από 8.000 άνδρες έναντι 161.000 της Ελλάδας, 12 αεροσκάφη έναντι 600 της Ελλάδας και 31 τεθωρακισμένα έναντι 1.345 της Ελλάδας και με ασταθή εσωτερική κατάσταση, είναι φύσει αδύνατον αυτό το κρατίδιο να απειλήσει τη χώρα μας.
Η άποψη, λοιπόν, πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, αποτελεί μύθο, αφού εδώ κι έναν αιώνα έχει διαμοιρασθεί ανάμεσα σε τρεις χώρες. Βεβαίως - και κανένας δεν το αμφισβητεί αυτό - η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική.
«Σε καμία περίπτωση το γειτονικό κράτος δεν μπορεί να αποτελέσει απειλή για τη χώρα μας, με δεδομένους τους συντριπτικούς υπέρ της Ελλάδας συσχετισμούς δυνάμεων σε στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Είναι στο απόλυτο συμφέρον μας η ύπαρξη στα βόρεια σύνορά μας ενός φιλικού και σταθερού κράτους και όχι ενός αποσταθεροποιημένου, έρμαιου της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Τουρκίας και της Ρωσίας», υπογραμμίζει στην Athens voice ο γνωστός δημοσιογράφος Πάνος Λουκάκος (πρ. βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ., συνεργάτης του Κων/νου Καραμανλή και αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων επί Ντόρας Μπακογιάννη).
Επομένως, η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ αποτελεί μια θετικότατη εξέλιξη για την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, αποτελεί σημαντικό ιστορικό γεγονός, ότι καλύτερο έχει ακουστεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη της μαυρίλας, της αναβίωσης του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αλέξης Ηρακλείδης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο, η Ελλάδα «κατόρθωσε το ακατόρθωτο, όχι μόνο την αλλαγή του ονόματος, αλλά και την εξασφάλιση του erga omnes και την αλλαγή εδαφίων του Συντάγματος. (…) Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία που ένα κράτος αναγκάζεται να αλλάξει το όνομά του επειδή αυτό απαιτεί ένα άλλο κράτος. Ο αυτοπροσδιορισμός είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και, σε επίπεδο εθνών, βασική πτυχή της θεμελιώδους αρχής της αυτοδιάθεσης των λαών. Κατά συνέπεια, είναι πολύ δύσκολα κατανοητό διεθνώς ένα ξένο κράτος να απαιτεί αλλαγή ονόματος, και μάλιστα στην περίπτωση αυτή ύστερα από 75 χρόνια (τρεις γενιές) χρήσης του από το εν λόγω έθνος»!
Τέλος τη δική της ιδιαίτερη σημασία έχει η επισήμανση του δρ Μιχάλη Πεγκλή (συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη) στην «Καθημερινή»: "Ο γεωγραφικός προσδιορισμός στην ονομασία των Σκοπίων είναι η καλύτερη λύση, καθώς διευκολύνει την πρόσδεση της «Ανω Μακεδονίας» στη «μαμά Μακεδονία». Η πρόσδεση αυτή ξεκινάει με το πλήρες άνοιγμα των σχέσεων, ανάπτυξη συνεργασιών σε υψηλή, χαμηλή και θεματική διπλωματία, επιτάχυνση της ενταξιακής τους πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, κοινό σχεδιασμό για υποδομές που θα θωρακίσουν την ευρύτερη περιοχή μας έναντι των μεγάλων αγορών της Κεντρικής Ευρώπης".
