Τα πράγματα για την ελαιοκαλλιέργεια στην Κίνα είναι πολύ δύσκολα κυρίως λόγω κλίματος (έλλειψη βροχοπτώσεων και υψηλές θερμοκρασίες από το Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο που γίνεται η διαφοροποίηση των οφθαλμών και η δημιουργία ανθέων) αλλά και νοοτροπίας (εφαρμογή ορθών πρακτικών καλλιέργειας). Επιπλέον, άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα από εντομολογικές και φυτοπαθολογικές ασθένειες που μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν.
Λόγω των ανωτέρω η μέση ετήσια παραγωγή των ελαιοδέντρων με ηλικία πάνω από 10 χρόνια είναι πάρα πολύ χαμηλή.
Μια φυτεία ελιάς με 40.000 ελαιόδεντρα ηλικίας 10 – 20 χρόνων στην επαρχία Yunnan, που επισκέφτηκα κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου (7 – 17/6/2017) ως τεχνικός σύμβουλος για θέματα άρδευσης, παράγει 10 τόνους ελαιόλαδο, δηλαδή 250 γραμμάρια ελαιόλαδο το δέντρο.
Ωστόσο, η φύτευση ελαιοδέντρων είναι ανοδική αφ’ ενός γιατί επιδοτείται από την κυβέρνηση και αφ’ ετέρου λόγω της πολύ υψηλής τιμής (1,2 – 1,5 ευρώ ανά κιλό καρπού), που παίρνει ο Κινέζος αγρότης σε σχέση με άλλα αγροτικά προϊόντα.
Αν και η συνολική παραγωγή ελαιολάδου σε ολόκληρη την Κίνα δεν ξεπερνά τους 5.000 τόνους με προσπάθειες πάνω από 50 χρόνια, η κατανάλωση το 2016 ξεπέρασε τους 65.000 τόνους.
Η Ισπανία κυριαρχεί στις εξαγωγές στην Κίνα με 81% και ακολουθεί η Ιταλία με 13%, ενώ οι εξαγωγές από τη χώρα μας είναι μόλις 2%.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η καλλιέργεια της ελιάς στη Κίνα, που συμβάλει να μπει το ελαιόλαδο στις διατροφικές τους συνήθειες, αλλά τι κάνουμε εμείς για παράγουμε ποιοτικό ελαιόλαδο και να το εξάγουμε στην Κίνα!
* Ο Δρ. Κώστας Χαρτζουλάκης είναι επιστημονικός συνεργάτης Ελαιοκομίας και Άρδευσης του Ινστιτούτου Ελιάς, Υποτροπικών Φυτών και Αμπέλου
Από hania.news
