"ΒΑΤΡΑΧΟΙ "του Αριστοφάνη
από την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας
Τετάρτη 11-Σάββατο 14 Ιουλίου, Κάστρο Καλαμάτας, ώρα 21.00
Κυριακή 15 Ιουλίου, Αρχαία Μεσσήνη, ώρα 19.00
Παρασκευή 20 Ιουλίου, Διαβολίτσι, ώρα 21.00
Αφιερωμένη στον συνθέτη-ποιητή Γιώργο Τσαγκάρη και στα 10 χρόνια από τον θάνατό του είναι η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη.
Σε σημείωμά τους η σκηνοθέτις, η θεατρική ομάδα και το Δ.Σ. της Πειραματικής Σκηνής αναφέρουν τα εξής:
"Οι Βάτραχοι…
Αυτό το θείο δώρο…
που έδωσε την ευκαιρία -στον καθένα μας ξεχωριστά- να κάνει την προσωπική εσωτερική του πορεία από τον Άδη στο Φως.
Ένα ταξίδι στο ανεξερεύνητο τοπίο της φαντασίας, της ουτοπίας και του ανέφικτου.
Μια πορεία στην αναζήτηση του χαμένου ποιητικού λόγου, τη ρίζα της φυλής μας.
Εκεί κάτω, στα βάθη της ψυχής μας, συναντήσαμε τον συνθέτη - ποιητή Γιώργο Τσαγκάρη.
Αυτός μας δίδαξε τον Αριστοφάνη, τον Μέγα Μύστη.
Αυτός μας άνοιξε ένα παράθυρο στο «άλλο», στο «μη ορατό»
κι έτσι βιώσαμε αδελφωμένοι την υπέρτατη χαρά της δημιουργίας.
Σ’ αυτόν αφιερώνουμε τη θεατρική αυτή πράξη
10 χρόνια από το θανατό του!"
Για την παράσταση στην Αρχαία Μεσσήνη θα υπάρχει πούλμαν για όσους δεν διαθέτουν μέσον. Κόστος 10 ευρώ.
Κλείσιμο θέσεων στα τηλέφωνα: 2721021653, 6977437279.
Η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο είναι ΔΩΡΕΑΝ.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
«Είναι πολύ για μένα, το να έχω συγκαταλεγεί ανάμεσα σε διαπρεπείς ανθρώπους και του επιχειρείν και της διανόησης, οι οποίοι όμως έχουν ένα κοινό σημείο: συναντώνται σε εκείνο που θα λέγαμε ανθρωπιστική αξία.
Και επειδή είναι πολύ για μένα… θα πρέπει λίγο να το μοιραστώ.
Δεν θα ήμουνα εδώ απόψε.. αν… δεν είχα τους γονείς που είχα.
Παρ’ ότι τα χρόνια με βαραίνουνε τους αναπολώ φοβερά σήμερα, Κάνατε έτσι ώστε να αναδυθούν στην μνήμη μου πάρα πολύ έντονα. Ήταν πάμπτωχοι άνθρωποι του μόχθου, οι οποίοι δεν είναι μόνο ότι αναστήσαν τρία παιδιά, δίνοντάς τους τα πάντα, κυρίως εμένα με μάθανε την αξιοπρέπεια και με μάθανε να μην βάλω ποτέ το σκοπό πάνω από τα μέσα.
Ύστερα δεν θα ήμουν εδώ αν δεν ήταν οι δάσκαλοί μου και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο και στο Ωδείο, γιατί με μάθανε ότι οποιαδήποτε ποσότητα μόρφωσης, οποιοδήποτε ειδικό βάρος μόρφωσης είναι νεκρή φύση, είναι νεκρό γράμμα χωρίς την ανθρωπιστική αξία.
Είναι οι φίλοι μου, οι οποίοι δεν με στηρίξανε απλά στη ζωή μου, μου δώσανε εκείνο το χώρο να μπορέσω κι εγώ να συμπαρασταθώ, άρα να μάθω την πιο υπέροχη και πιο ευγενική ίσως δραστηριότητα του ανθρώπου που λέγεται φιλία.
Κι ακόμα δεν θα ‘μουνα εδώ χωρίς αυτούς τους άτυπους δασκάλους που φοβάμαι ότι λείπουν πάρα πολύ απ’ τη ζωή μας – και εννοώ του ποιητές μας.
Αυτοί μ’ έμαθαν.. ότι ο Έλληνας δεν είναι μια εθνολογικού τύπου ιδιαιτερότητα.
Αλλά είναι μια πάρα πολύ βαριά… και καθολική… πολιτιστική ευθύνη….
Θέλετε ένα παράδειγμα πικρό;
Ο πρόγονός μας, γιατί… - τέλος πάντων εδώ που βρισκόμαστε ας το θυμηθούμε κι αυτό δεν βλάπτει ξέρετε- μου ‘πε ότι, Έλληνας… είναι αυτός που μετέχει στην ελληνική παιδεία κάτι θα ‘ξερε...
Γιατί σ’ αυτό τον χώρο που μας συγκινεί αφάνταστα επειδή ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός που υπήρξε αν θέλετε ο διαμορφωτής και της δικής μας ηθικής ή και της εν γένει σκέψης …
Απ’ την ώρα που είμαι εδώ γυρνάει στο κεφάλι μου αυτό το πράγμα συνέχεια:
«Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας»
Κι αναρωτιέμαι ποιος είναι πιο πολύ Έλλην - ποιος μετέχει της ελληνικής παιδείας: ο έλληνας μπράβος της Μυκόνου ή ο πατέρας αυτού του παιδιού; (δείχνει στους θεατές κάποιον πατέρα)
Καταλάβατε τι εννοούμε όταν λέμε τεράστια πολιτιστική ευθύνη;
… Κλείνω … κλείνω γιατί αυτοί οι μεγάλοι δάσκαλοι του τόπου μας – οι ποιητές μας-
μου μάθανε κάτι ακόμα:
Ότι δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.»
Σας ευχαριστώ.
Γιώργος Τσαγκάρης
Εκκλησιαστήριο Αρχαίας Μεσσήνης
Κυριακή 3 Αυγούστου 2008
Απόσπασμα από την παρουσίαση του συλλογικού έργου "Μεσσηνία - τόπος - χρόνος - άνθρωποι" των εκδόσεων Μίλητος.
Ο Γιώργος Τσαγκάρης τιμήθηκε για τη προσφορά του στη Μεσσηνία. Δύο μέρες μετά άφησε την τελευταία του πνοή στην Καλαμάτα".
Πηγή: Δημήτρης Αρσενόπουλος
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Τσαγκάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948.
Τελείωσε το Δημοτικό και το εξατάξιο Γυμνάσιο στην Καισαριανή.
Σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο, παρότι τη δυνατότητα μουσικής σκέψης του μεταλαμπάδευσε ο Εγγλέζος μουσουργός J. Webster.
Φοίτησε επίσης και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.
Λόγοι βιοπορισμού, αλλά και παιδείας, τον οδήγησαν στην υπηρεσία της Σκηνικής Μουσικής. Ξεκίνησε, με τη μουσική που έγραψε για τον "Παπαφλέσσα" του Σπύρου Μελά για το θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου των Αθηνών στο Ηρώδειο το 1972. Συνέχισε συνθέτοντας μουσική για περισσότερες από 450 παραστάσεις έργων, από το Αρχαίο Δράμα, την Αττική Κωμωδία έως και το σύγχρονο δραματολόγιο, συνεργαζόμενους με τα κρατικά θέατρα, τους κορυφαίους θιάσους ρεπερτορίου, καθώς και με τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα συμμετέχοντας επανειλημμένα στα Φεστιβάλ Επιδαύρου, Αθηνών, Φιλίππων, Θάσου και Δωδώνης.
Βραβεύτηκε στο Β΄ Φεστιβάλ της Ιθάκης το 1972, για τη μουσική στο έργο του Γιώργου Χαραλαμπίδη "Οι 300 της Πηνελόπης".
Υπήρξε παραγωγός και σκηνοθέτης της κινηματογραφημένης σειράς τηλεοπτικών εκπομπών "Έλληνες Μουσικοί Ερμηνευτές".
Συνέθεσε μουσική για πλήθος τηλεοπτικών σειρών, θεατρικών έργων για τη τηλεόραση και το ραδιόφωνο, καθώς και για κινηματογραφικές ταινίες.
Για τη μουσική του στην ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη "Βασιλική" βραβεύτηκε στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το 1997.
Το 1998 βραβεύτηκε με το βραβείο "Κάρολος Κούν" για τη μουσική στο έργο του Γιάννη Ξανθούλη "Στέλιος".
Συνεργάστηκε με το Ελληνικό χορόδραμα της αξέχαστης Ραλλούς Μάνου στην παραγωγή τριών μπαλέτων, "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας", "Φαντασία στον Αριστοφάνη", και "Προμηθέας", που παρουσιάστηκαν σε μεγάλα Λυρικά Θέατρα της Σοβιετικής Ένωσης, Γαλλίας, Ολλανδίας καθώς και στα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Το 1992 απέσπασε το πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Σύνθεσης που πραγματοποιήθηκε επ' ευκαιρία της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης με το Συμφωνικό ποίημα "Προμηθέας".
Υπό τους ήχους του η Ολυμπιακή Φλόγα εισήλθε στο Στάδιο.
Έχει διευθύνει κοντσέρτα με έργα Ελλήνων συνθετών πλην της Ελλάδας, σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ρωσία, Τουρκία, Γεωργία, Αρμενία, Σλοβενία, Αζερμπαϊτζάν, Ουζμπεκιστάν, Ιράν και Ισραήλ.
Το 1993 μελοποίησε Τάσο Λειβαδίτη μ' ερμηνευτή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο τίτλος του δίσκου, "Φυσάει" (Minos-EMI).
Τελευταία εργασία του η καντάτα «Πρόγονοι του μέλλοντος» - Διόνυσος, Ορφέας- που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 1997.
Υπήρξε μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου, του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, του Δ.Σ. της Ελληνικής Επιτροπής της UNESCO και του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών.
Διετέλεσε διευθυντής του Δεύτερου Προγράμματος της Ε.ΡΑ. του "Αθήνα 9.84" και του Τρίτου Προγράμματος της Ε.ΡΑ., όπου η οκτάχρονη θητεία του σημάδεψε την πορεία του Σταθμού.
Αρθρογραφούσε τακτικά στις εφημερίδες, "Ελευθεροτυπία", "Τα Νέα", και "Επενδυτής". Ήταν ο μουσικός επιμελητής της "Παγκόσμιας Εγκυκλοπαίδειας Μουσικής", Εκδόσεις Αλκυών. Έχει γράψει τα βιβλία "Η κυρία με την τήβεννο και άλλα βλοσυρά πρόσωπα" - Εκδόσεις Καστανιώτη, "Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής και Ορχηστικής" - Εκδόσεις Κάκτος, "Καιρού Επιτρέποντος" - Εκδόσεις ERGO, και την ποιητική συλλογή "Ανένδοτοι Ήλιοι" - Εκδόσεις Καστανιώτη.
Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, από τον Οκτώβριο του 2007 μέχρι τον Αύγουστο του 2008, επινοώντας τα "Αλεξανδρινά Απογεύματα" και τα ¨Πολυδούρεια", στα πλαίσια των οποίων θεσμοθέτησε τα βραβεία, "Μεσσηνίας Γης Τέκνα Άξια" και "Βραβείο Ποίησης Μαρίας Πολυδούρη".
Πέθανε στην Καλαμάτα στις 5 Αυγούστου του 2008 μία μέρα μετά τη βράβευσή του από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας για τη πολιτιστική προσφορά του στον Νομό.
