ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ-ΝΕΣΤΟΡΟΣ
Σημαντικές στιγμές γεμάτες από υπερηφάνια και συγκίνηση έζησαν όσοι βρέθηκαν σήμερα το πρωί στις εκδηλώσεις του Δήμου Πύλου – Νέστορος για την 198η επέτειο της Μάχης στα Μηνάγια και τα εγκαίνια του 1ου Πάρκου Ελληνικής Επανάστασης στη χώρα. Είναι η πρώτη φορά που τιμάται αυτή η ημερομηνία, μετά από τις ενέργειες του Δήμου από κοινού με το Ινστιτούτο Πολιτισμού Μεσσηνίας και την καθιέρωση με ΠΔ ως “δημόσια εορτή τοπικής σημασίας”.
Παρά τη βροχή που έπεφτε σχεδόν αδιάλλειπτα από το ξημέρωμα, πολύς κόσμος από τους Αμπελόκηπους και τα γύρω χωριά έδωσε το “παρών” καθώς και εκπρόσωποι των 21 ιστορικών δήμων της Πελοποννήσου και φορέων.
Το πρόγραμμα δεν ήταν δυνατό να υλοποιηθεί όπως ήταν αρχικά σχεδιασμένο, με αποτέλεσμα η επομνημόσυνη δέηση και οι χαιρετισμοί να γίνουν μέσα στο Ναό Κωνσταντίνο και Ελένης των Κάτω Αμπελοκήπων.
Τη Μητρόπολη Μεσσηνίας εκπροσώπησε ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Γκουγκούνης και τον πανηγυρικό της ημέρας και το ιστορικό πλαίσιο έθεσε ο υποψήφιος δρ. του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Δημοσθένης Κορδός.
Χαιρετισμούς απηύθυναν ακόμη: ο δήμαρχος Πύλου – Νέστορος Παναγιώτης Καρβέλας, η βουλευτής Ηλείας και πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής Θεοδώρα – Διονυσία Αυγερινοπούλου, ο αντιπεριφερειάρχης Ανδρέας Τσουκαλάς, ο πρόεδρος της Κοινότητας Αγγελής Στρίκος, οι δήμαρχοι: Τρίπολης Κώστας Τζιούμης, Γορτυνίας Στάθης Κούλης, Βόρειας Κυνουρίας Γεώργιος Καμπύλης, Ερυμάνθου Θεόδωρος Μπαρής, Επιδαύρου Τάσος Χρόνης.
Τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν οι αντιδήμαρχοι: Τρίπολης Ελένη Καρούτζου, Καλαμάτας Αναστάσης Σκοπετέας, Τριφυλίας Μαρία Παναγοπούλου, Δυτικής Μάνης Παναγιώτης Μπασάκος, Πύλου – Νέστορος: Γιάννης Σαρδέλης, Δημήτρης Γαϊτάνης, Τάσος Χρονόπουλος, Παναγιώτης Μιχαήλ, Μιχάλης Καραβίδας, Δημήτρης Σιψάς, ο πρόεδρος ΔΕΥΑΠΝ Θεόδωρος Χαραμαράς και εκπρόσωποι από τους Δήμους Ανδρίτσαινας – Κρεστένων, Αιγίου, Νεμέας. Ακόμη: ο γενικός γραμματέας ΚΕΔΕ Δημήτρης Καφαντάρης, ο πρόεδρος Κοινότητας Καλαμάτας Παναγιώτης Λύρας, οι υποψήφιοι βουλευτές Πιπίνα Κουμάντου, Παναγιώτης Αδαμόπουλος, Μενέλαος Γερονικολός, Σπύρος Πώρος, Παναγιώτης Στέφανος.
Ακολούθησαν τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής μαρμάρινης πλακέτας για τους πεσόντες της Μάχης (3 Μαρτίου 1825) στο χώρο του Πάρκου Ελληνικής Επανάστασης και κατάθεση στεφάνων. Την πινακίδα εισόδου αποκάλυψαν από κοινού ο κ. Καρβέλας και η κ. Αυγερινοπούλου.
Το ιστορικό της Μάχης Κάτω Μηναγίων 3 Μαρτίου 1825
Ήταν 12 Φεβρουαρίου 1825 (παλιό ημερολόγιο) όταν το πρώτο τμήμα του Αιγυπτιακού στρατού υπό τις διαταγές του Ιμπραήμ πασά αποβιβάστηκε στην Μεθώνη (περίπου 5.500 άνδρες). Ο Ιμπραήμ κατάρτισε αμέσως συντονισμένο σχέδιο με στόχο να καταλάβει το Νιόκαστρο και την πολιορκούμενη από τους Έλληνες Κορώνη.
Έτσι, οι Τουρκοαιγύπτιοι, αιφνιδιαστικά, μέσα στην νύχτα τις 19ης Φεβρουαρίου/3ης Μαρτίου, προχώρησαν ανατολικά χωρισμένοι σε δύο φάλαγγες με κατεύθυνση προς το φρούριο της Κορώνης. Η πρώτη φάλαγγα βάδισε νότια πέρασε από το Γρίζι και κατευθύνθηκε προς τα Βουνάρια, ενώ η άλλη κινήθηκε βορειότερα, σχεδόν παράλληλα με την πρώτη και με σκοπό να αποκόψει τις ελληνικές προφυλακές που βρίσκονταν νότια των Κάτω Μηναγίων και δυτικά της Μηλίτσας (περίπου 100 στρατιώτες).
Έτσι, επιτέθηκαν πριν τα ξημερώματα σε αυτή την προφυλακή που κρατούσε ο στρατηγός Λιάκος Γιατράκος (1795–1875). Οι Έλληνες δεν αιφνιδιάστηκαν και πολέμησαν προβάλλοντας απεγνωσμένη αντίσταση, προξενώντας στον εχθρό αρκετές απώλειες, παρότι οι δυνάμεις τους ήταν μικρές σε σχέση με την πολυπληθέστερη δύναμη των εχθρών. Ωστόσο, βλέποντας ότι δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν επί πολύ την πίεση του εχθρού, που μάλιστα διέθετε και ιππικό, υποχώρησαν συντεταγμένα προς τους πρόποδες του όρους Λυκόδημου. Κατά τη μάχη οι Έλληνες είχαν έξι νεκρούς και δύο τραυματίες, ενώ ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο εξάδελφος του Γιατράκου, ο χιλίαρχος Αθανάσιος Αποσποράκος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Γιατράκο, σκότωσε αρκετούς Αιγύπτιους πριν πέσει νεκρός.
Έτσι, η βόρεια φάλαγγα προέλασε μέσω Μηλίτσας προς νοτιοανατολικά και συνενώθηκε με τη νότια στα Βουνάρια. Ωστόσο, ο Ιμπραήμ δεν είχε ακόμη την πρόθεση να βγει πιο έξω από τη μεσσηνιακή χερσόνησο, οπότε θα υπήρχε ο κίνδυνος να εμπλακεί σε αγώνα με υπέρτερες δυνάμεις. Έτσι, εγκατέλειψε ακόμη και εδάφη που είχε καταλάβει και συγκέντρωσε τις δυνάμεις γύρω από τη Μεθώνη αμυντικά, τάσσοντας μόνο ελαφρές προφυλακές στη Λογγά και στα Βουνάρια.
Ωστόσο, η πρώτη πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τουρκοαιγυπτίων, σε αυτή τη κρίσιμη καμπή για την Ελληνική Επανάσταση, έσβησε τον μύθο του Ιμπραήμ ότι, οι Έλληνες δεν θα είχαν την δύναμη να αντισταθούν στον οργανωμένο στρατό του, ενώ αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων, σε σχέση με τις υπαρκτές δυνατότητες αντιμετώπισης των εχθρών και τον περιορισμό τους στα στενά όρια του αρχικού προγεφυρώματος της Μεθώνης.
