Σύσσωμη η τοπική πολιτική ηγεσία ( δήμαρχος, αντιπεριφερειάρχες,πρώην βουλευτές της Ν.Δ.,πολιτευτές και πολιτικά στελέχη της Ν.Δ.) έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας, και να στείλουν στο πυρ το εξώτερον τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο,ο οποίος στηλίτευσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του τη λογική του ρουσφετιού στο στρατό αποκαλύπτοντας ότι είχε δεχτεί “τετράδια με ρουσφέτια” απο τον Σεβασμιώτατο.
Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την αμέσως επόμενη ημέρα ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Νίκας, ακούσαμε μεταξύ άλλων την απίστευτη παραδοχή ότι “ρουσφέτια γίνονταν και θα γίνονται, και γίνονται και τώρα κύριε Υπουργέ!”, διαχωρίζοντας βέβαια ο ίδιος τη θέση του απο αυτά.
Ο κ. Δήμαρχος ουσιαστικά δήλωσε ευθαρσώς με αποδέκτη τον υπουργό και όλους εμάς, πως ρουσφέτια θα γίνονται εις το διηνεκές, εις τους αιώνας των αιώνων...αμήν! Κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και με τις ευλογίες φυσικά των αρμόδιων πολιτικών παραγόντων και μη. Κοινώς, δεν υπάρχει σωτηρία, είμαστε καταδικασμένοι ως έθνος.
Μια τέτοια παραδοχή απο επίσημα χείλη και ταυτόχρονα η προεξόφληση μιας παθογένειας που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, μας θύμισε την πρόσφατη επική και κυνική δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη σε τηλεοπτική του συνέντευξη: “Η διαφθορά στη χώρα μας είναι κοινωνικό φαινόμενο”. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή. Εκπηγάζει απο τα σπλάχνα της κοινωνίας και συμπαρασύρει κυβερνώντες και κυβερνομένους. “Κοινωνικό,” συμμέτοχη και συνένοχη δηλαδή η κοινωνία. Η διαφθορά και ό,τι αυτή συνεπάγεται: ρεμούλα, μίζες, δοσοληψίες κάτω απο το τραπέζι, ρουσφέτια, είναι κοινωνικό φαινόμενο, απεφάνθει ο πρώην πρωθυπουργός. Να το αποδεχτούμε νομοτελειακά, και να ζήσουμε με αυτό.
Θα συμφωνήσουμε με τον κ. Δήμαρχο στο πρώτο σκέλος της διατύπωσής του. Πράγματι, δεν πέφτουμε απο τα σύννεφα. Ρουσφέτια γίνονταν κατά κόρον παντού, ήδη απο την εποχή της Τουρκοκρατίας και ίσως και παλιότερα (το πιστοποιεί άλλωστε και ετυμολογικά η ίδια η λέξη με τουρκική ρίζα ρουσφέτι: rusvet). Για πολλές δεκαετίες γενιές γαλουχήθηκαν θεωρώντας το ρουσφέτι κάτι φυσιολογικό, δεδομένο και αυτονόητο. Συνέβαλαν σε αυτό τα κομματικά γραφεία που λειτουργούσαν ως γραφεία ευρέσεως εργασίας και παντός είδους αποκαταστάσεως στους ψηφοφόρους που συνωστίζονταν για μια θέση στον ήλιο με τον εκάστοτε πολιτικό και πολιτικάντη να φροντίζει τη διεκπεραίωση των αιτημάτων. Δίνονταν μάχες για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα, τηλεφωνικές οχλήσεις έδιναν και έπαιρναν, πιέσεις για να ικανοποιηθούν οι ψηφοφόροι. Παράγοντες και παραγοντίσκοι έδιναν και έπαιρναν σε αυτό το ιδιότυπο αλισβερίσι που απέφερε στους μεν αποκατάσταση στους δε ψηφαλάκια.
Όταν το ρουσφέτι έμπαινε από την πόρτα, η αξιοκρατία έβγαινε από το παράθυρο.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα για το brain drain στους βασικούς λόγους που νέοι εγκατέλειπαν τη χώρα ακόμα και πριν την κρίση για το εξωτερικό ήταν πρωταρχικά η έλλειψη αξιοκρατίας και η διαφθορά (βλ. ρουσφέτι) και δευτερευόντως η οικονομική κρίση και αβεβαιότητα στην Ελλάδα καθώς και οι επαγγελματικές προοπτικές στο εξωτερικό. Νέοι με μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους ήταν overqualified στην Ελλάδα και στην καλύτερη έβρισκαν δουλειές του ποδαριού ή στη χειρότερη παρέμεναν μακροχρόνια άνεργοι, εως ότου πάρουν την απόφαση να μεταναστεύσουν.
Μας ξενίζει λοιπόν που ο δήμαρχος Καλαμάτας προεξοφλεί ότι θα γίνονται ρουσφέτια εις το διηνεκές. Αυτή η νοοτροπία είναι που πρέπει να εκριζωθεί.
Ευτυχώς για εμάς, υπάρχει πλέον η πολιτική βούληση να εξαληφθεί αυτό το νοσηρό φαινόμενο που ταλάνισε για δεκαετίες τη χώρα μας παράγοντας διαπλοκή, διαφθορά, αναξιοκρατία,και βόλεμα των δικών μας παιδιών.
Τα ρουσφέτια που ενίοτε βαφτίζονται αιτήματα δεν ικανοποιούνται πλέον. Γιατί, κύριε δήμαρχε, it takes two to tango!
Μαίρη Περδικέα
