Οι προκλήσεις και η πραγματικότητα
Γράφει ο Γιάννης Πάζιος*
Διανύουμε ηδη την 4η βιομηχανική επανάσταση, οι ανισότητες οξύνωνται, οι μορφές εργασίας ελαστικοποιούνται, η διαδικασία παραγωγής μεταμορφώνεται/εξελίσσεται, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί μεταβάλλονται, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός εξ´ ανατολών καραδοκεί, οι μεταναστευτικές ροές διαμορφώνουν μια νέα γεωγραφία, ο καπιταλισμός ανακαλυπτει το blockchain και την τεχνητή νοημοσύνη, ο αγρότης την ευφυή γεωργία, η κλιματική αλλαγή πανταχού παρούσα με τις συνέπειες της, η ασφαλιστική και δημογραφική βόμβα στη χώρα μας απασφαλίζεται μέρα μέρα, το δίχτυ πρόνοιας και ασφάλειας έχει ηδη ξεχειλώσει, η αναγκη για περισσότερη δημοκρατία μέσα σε ολιγαρχικές αντιλήψεις, πράξεις και δομές μεγαλώνει, η ανάγκη για δημοκρατική λογοδοσία εξίσου, η συννενόηση στα στοιχειώδη ακόμα αποτελεί ζητούμενο, ο θεσμός του κράτους αδυνατεί να διαμορφώσει τις εξελίξεις, ο εθνικολαϊκισμός απλώνεται ως ενστικτώδη αντίδραση παντού, οι δομές πάσχουν, η παιδεία στερείται παιδείας και ο κόσμος αναζητά μια υποψία ελπίδας....
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα θα καθορίσουν εν πολλοίς την πολιτική στάση καθενός. Τα ταυτοτικά ζητήματα της ελληνικής αλλά και της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας είναι αφετηριακώς κοινά...η ψηφιακή τεχνολογία ίσως δώσει την λύση αν και πρόσκαιρα πέφτει θύμα της έλλειψης παιδείας, ωστόσο εκεί βρισκεται ο δρόμος, στην διάχυση της πληροφορίας, στο φως, στο φιλτράρισμα, στην διαύγεια, τους διαφανείς κανόνες εκεί θα μπουν οι βάσεις δημοκρατικού μετασχηματισμού και εμβάθυνσης...
Όταν όλοι αυτά μπολιάσουν σε μια δομή ανοιχτή και δημοκρατική που θα θέσει προτεραιότητα την αλλαγή παραδείγματος. Την πολιτική με αρχές, με ρεαλιστικές απαντήσεις βάσει στρατηγικού σχεδίου. Με πρόσωπα που εμπνέουν και κομίζουν μια νέα κουλτούρα, έχοντας το υπόβαθρο να σχεδιάζουν λύσεις και να αναζητήσουν συνέργειες μακριά από ηγεμονισμούς, νεποτισμό, ελιτισμό και καμαρίλα. Όταν απομακρυνθούν τα μωροφιλόδοξα βαρίδια και όσοι έχουν κλείσει προ πολλού τον κύκλο προσφοράς τους, ίσως ανατάξουμε τον προοδευτικό χώρο και την χώρα διεκδικώντας τις αριστερές κοινωνικές στοχεύσεις μέχρι του σημείου που μας επιτρέπει ο δημοσιονομικός πολιτικός μας βορράς.
Μέχρι τότε δυστυχώς ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος θα είναι ένα άνοστο πολιτικό μπριάμ!
*Γεωγράφος - πρώην Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας
Το άρθρο συνοδεύεται από τον πίνακα "Αναμονή" του Λύτρα Νικηφόρου.
