Λάβρος ο απερχόμενος Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕΚ, Γιάννης Μαργαρίτης, στη σημερινή συνέντευξη Τύπου, όπου και έκανε έναν μίνι απολογισμό για την εξαετή θητεία του στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας, κάνοντας λόγο για “πόλεμο που γίνεται στο ΔΗΠΕΘΕΚ”, αλλά και υπεραμυνόμενος των παραστάσεων που ανέβασε όλα αυτά τα χρόνια όπως τα “Εμφύλια έπη”, η “Βουντή”, το “Γάλα”, το “Υλικό Καποδίστριας”, το “Οδυσσέως Σχεδία”, που είχαν διθυραμβικές κριτικές και διακρίσεις, αλλά και απήχηση εκτός Καλαμάτας. “Το θέατρο το κρατήσαμε σε υψηλό επίπεδο ποιότητας”, είπε μεταξύ άλλων εκφράζοντας την ικανοποίησή του για τη θεματολογία των έργων που παρουσιάστηκαν, εξηγώντας ότι παρέλαβε “ένα θέατρο που δεν είχε 6 χρόνια καλλιτεχνικό διευθυντή, δεν είχε συνεχή παρουσία και πορεία”, πριν την ανάληψη των καθηκόντων του, “αν και είχε πολύ καλές παραστάσεις στο παρελθόν”, όπως είπε χαρακτηριστικά και μίλησε για “λίγα χρήματα για παραγωγές σε σχέση με άλλα ΔΗΠΕΘΕ”, εξηγώντας ότι έκανε και “ανακύκλωση” υλικών για να ανταποκριθεί στα έξοδα των παραστάσεων.
“Ο πόλεμος που γίνεται στο ΔΗΠΕΘΕ έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη μη προσέλευση του κοινού-Το επαγγελματικό θέατρο είναι τελείως διαφορετικό από το ερασιτεχνικό”
Στόχος του ήταν να ξαναδώσει την εξωστρέφεια στο ΔΗΠΕΘΕΚ με υψηλού επιπέδου παραστάσεις, ωστόσο όπως δήλωσε, δεν είχε την ανταπόκριση που περίμενε από το κοινό της Καλαμάτας. “Το κοινό δεν ανταποκρίθηκε όπως θα περίμενα. Πάρα πολλές φορές υπάρχει ένας πόλεμος στο ΔΗΠΕΘΕΚ και νομίζω ότι αυτός ο πόλεμος που γίνεται στο ΔΗΠΕΘΕ έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη μη προσέλευση του κοινού. Το κοινό αισθάνεται ότι στο ΔΗΠΕΘΕ γίνονται περίεργα πράγματα. Ξοδεύονται χρήματα περίεργα. “Οι ερασιτέχνες κάνουν πολύ καλύτερες δουλειές”, “γιατί να πάμε στους επαγγελματίες αφού έχουμε τους ερασιτέχνες που είναι φίλοι μας και τους ξέρουμε;”…Όλα αυτά είναι σε βάρος του θεάτρου…Το επαγγελματικό θέατρο είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι πολύ ωραίο το ερασιτεχνικό θέατρο για να ευχαριστιούνται οι ερασιτέχνες, δεν έχει καμία σχέση όμως με το επαγγελματικό”, είπε χαρακτηριστικά, παρομοιάζοντας το θέατρο με ποδόσφαιρο. ….“Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε το ποδόσφαιρο που παίζουν τα παιδιά στις αλάνες ή ακόμα και σε καλά γήπεδα, με το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες στην Α’ εθνική. Είναι τελείως διαφορετικό”.
“Η Καλαμάτα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλη Πολιτισμού και όχι μόνο ως πόλη Χορού”
“Κανένα ποιοτικό θέατρο δεν μπορεί να βγάλει τα χρήματα που ξοδεύει, από τα εισιτήρια. Πουθενά δεν συμβαίνει αυτό. Το θέατρο το ποιοτικό είναι παντού στον κόσμο επιχορηγούμενο”, είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του. “Το θέατρο για να έβγαζε τα έξοδά του έπρεπε να παίζει σε αυτή την αίθουσα (κεντρική σκηνή Μεγάρου Χορού), να είναι sold out, και να παίζει 6 μέρες την εβδομάδα… Μα δεν το σηκώνει ο πληθυσμός. Γι’ αυτό είναι επιχορηγούμενα…”. Στόχος του όπως είπε ήταν τα χρόνια της θητείας του “να ακουστεί το θέατρο της Καλαμάτας, ότι γίνεται δουλειά Πολιτισμού εδώ…Η Καλαμάτα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλη Πολιτισμού και όχι μόνο ως πόλη Χορού”, δήλωσε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος και στη δουλειά που γίνεται στο Δημοτικό Ωδείο και στις Τέχνες γενικότερα στην πόλη. “Αυτή ήταν η προσπάθειά μου. Δεν τα κατάφερα στο 100%, ωστόσο νομίζω ότι σε ένα μέρος τα κατάφερα”.
