ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
του Γεωργίου Φερετζάκη Δικηγόρου ΣΔτΕ
«Εισαγγελέας ισραηλινού στρατοδικείου ξεκίνησε έρευνα σε βάρος αξιωματικού που κατηγορείται από τους άνδρες του, ότι άδειασε στις 5 Οκτωβρίου το γεμιστήρα του αυτόματου όπλου του, στο ήδη, άψυχο κορμάκι μιας μικρής παλαιστίνιας, μετέδωσε σήμερα το στρατιωτικό ραδιόφωνο. Το θύμα, η 13χρονη Ιμάν Αλ-Χαμς, που σκοτώθηκε ενώ πήγαινε στο σχολείο της στη Ράφα, στη νότια Λωρίδα της Γάζας, επλήγη από “20 σφαίρες σε διάφορα σημεία του σώματός της, κυρίως στο κεφάλι και στο στήθος“, διευκρίνισε ο Αλι Μούσα, διευθυντής του νοσοκομείου της Ράφας όπου η μαθήτρια είχε μεταφερθεί»
Η απουσία των Ηνωμένων Εθνών, η αχρησία των Συνθηκών, η παράλειψη των ατομικών δικαιωμάτων. Ποιες διεργασίες άραγε συντελούνται στην Ευρώπη που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιστορικές ; Καμία.
Παρόλο τον σκληρό ανταγωνισμό των κρατών με κορύφωση τους δύο παγκόσμιους πολέμους, τις φοβερές εκατόμβες που συνόδευαν τις συρράξεις των μεταπολεμικών δεκαετιών , το παραπέτασμα ανάμεσα σε ανατολή και δύση , η πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία ανταποκρίνεται σε ένα βαθύτερο αίσθημα ανασφάλειας στους λαούς της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Τελικά η Ευρώπη έχει πάψει από καιρό να είναι το κέντρο των σύγχρονών εξελίξεων καθώς η βιομηχανική παραγωγή γνώρισε άλλες μητροπόλεις, μακριά ή και ερήμην της γηραιάς ηπείρου.
Ανύπαρκτος ο ενωτικός συντονισμός της κοινής οικονομικής πολιτικής ( αν και μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα αισιοδοξίας γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Και το αποτέλεσμα; Χιλιάδες άμαχοι θα στερηθούν τον τόπο τους , τη ζωή τους , τη δικαιοσύνη τους . Και θα περάσουν στα χέρια της Παγκόσμιας Ιστορίας ως θύματα πολέμου , ως πρόσφυγες … ως τι ;;; για να ακολουθήσουν χιλιάδες δημοσιογραφικοί ανταποκριτές να φέρνουν στο σαλόνι μας εικόνες κτηνωδίας γεμίζοντας θλίψη – σε κάποιους κατάθλιψη , στο μυαλό και τη σκέψη τους.
Και ποιος είναι άραγε ο κερδισμένος; Μια ιστορική επανάληψη της ματωμένης Κύπρου, των χιλιάδων αδικοχαμένων και μία Τουρκία (ένας ηγέτης;) να ξεπερνά τα όρια σε κάθε του κίνηση – από την παραβίαση του εναέριου χώρου μέχρι το Δίκαιο της Θάλασσας (της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης).
Που αποσκοπούν όλα αυτά; Γιατί σίγουρα οι αιτιώδεις συνάφειες είναι «αρκετές».
Άλλωστε ένας Φιλόσοφος ξέρει τις απαντήσεις απλά – ρωτά επειδή διαπιστώνει και παρατηρεί.
