Άρθρο του Βασίλη Μπίζα
Το ΚΚΕ ποτέ δεν φοβήθηκε την πολιτική αντιπαράθεση με εχθρούς και “φίλους”. Ποτέ δεν έκρυψε τις θέσεις του, δεν κρύφτηκε πίσω από ταμπέλες και δήθεν επιτροπές, στην μακρόχρονη παρέμβασή του στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Την πολιτική του, τις θέσεις του, τις πρόβαλε στο λαό είτε αυτοτελώς ως κόμμα, είτε μέσω των μελών του που συμμετέχουν δραστήρια στο μαζικό κίνημα, στα σωματεία, στους συλλόγους, στους μαζικούς φορείς, σεβόμενο τις διαδικασίες του κινήματος και το χαρακτήρα τους, ότι είναι φορείς που συμμετέχουν πρωτοπόροι αγωνιστές με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις.
Ας αφήσουν λοιπόν τα κόλπα οι “φίλοι” που συγκροτούν την Επιτροπή Αλληλεγγύης και με την ανακοίνωσή τους – καταγγελία απέναντι στο ΚΚΕ – ψαρεύουν σε θολά νερά.
Ο τόπος μας είναι μικρός και γνωριζόμαστε όλοι καλά.
Το αν ανήκει ή όχι η “επιτροπή” τους σε πολιτικό χώρο, το αν συμμετέχουν σε αυτή άνθρωποι που είναι ενταγμένοι στη ΛΑΕ ή σε άλλο πολιτικό φορέα είναι δικό τους θέμα. Αφορά αυτούς που σκέφτηκαν να εκφράζονται στο μαζικό κίνημα μέσα από τέτοιες διαδικασίες, είτε γιατί δεν τους αρέσουν τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι υπόλοιποι μαζικοί φορείς που συγκροτούν το οργανωμένο μαζικό κίνημα, είτε για άλλους λόγους που δεν γνωρίζουμε.
Η απαίτηση όμως να γίνουν δεκτοί μέσα στη συγκέντρωση του ΚΚΕ, που είχε καθορισμένο πολιτικό πλαίσιο, συνθήματα και χαρακτήρα, και να προβάλλουν άλλες θέσεις και συνθήματα, όπως έγινε τις προάλλες στην Καλαμάτα ενάντια στους προετοιμαζόμενους βομβαρδισμούς στη Συρία, είναι πρόκληση, απαιτεί μεγάλο θράσος και πολύ κουτοπονηριά.
Δικαίωμά τους είναι να κάνουν επαφές με συνδικαλιστικούς φορείς, να βάζουν πολιτικούς στόχους, πλαίσιο δράσης και να τους καλούν να πλαισιώσουν την επιτροπή τους. Το αν κάποιος φορέας πάρει απόφαση συμμετοχής ή όχι, είναι ζήτημα που το εκτιμά και το αποφασίζει ο ίδιος, με τις δικές του διαδικασίες.
Οι γαρνιτούρες της ανακοίνωσης. “….προσεγγίσαμε το ΠΑΜΕ”, “δώσαμε “δια χειρός” επιστολή…”, “ελπίζουμε να καλωσορίσουμε κάποια στιγμή τους συντρόφους του ΚΚΕ….” είναι για δική τους εσωτερική κατανάλωση. Αυτά δεν αγγίζουν τον κόσμο του ΚΚΕ και τους αγωνιστές που παλεύουν στο κίνημα. Αυτοί, έχουν καθαρό το μέτωπο της αντιπαράθεσης και με τις πολιτικές αλλά και με τους φορείς που υπηρετούν και διαχειρίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, είτε από θέσεις κυβερνητικές είτε όχι.
Οι κομμουνιστές που πρωτοστατούν στο εργατικό κίνημα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, καθημερινά δίνουν την μάχη της οργάνωσης ενάντια σε όλα τα προβλήματα, συμπορεύονται με εκατοντάδες πρωτοπόρους εργατοϋπάλληλους σε δεκάδες χώρους δουλειάς μέσω των σωματείων και των συλλόγων. Απεναντίας, τα στελέχη της ΛΑΕ συνιστούν δομικό στοιχείο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, των συμβιβασμένων πλειοψηφιών των ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας.
Ας αφήσουν λοιπόν τις νουθεσίες προς το ΚΚΕ οι Πετράκοι και η παρέα τους, γιατί η λάσπη στο ΚΚΕ δεν έπιασε ακόμα και όταν το δοκίμασαν πανίσχυροι μηχανισμοί και όχι ερασιτέχνες της πολιτικής που έκατσαν στις κυβερνητικές καρέκλες για να διαχειριστούν τον καπιταλισμό και προσπαθούν τώρα να εξιλεωθούν με φτηνά κόλπα, ρίχνοντας λάσπη στο ΚΚΕ.
Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ οδηγεί σε ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης και του συστήματος που γεννά φτώχεια, εξαθλίωση, βάσανα για την τεράστια πλειοψηφία του λαού. Η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας για την εργατική εξουσία που παλεύει σήμερα το ΚΚΕ είναι μονόδρομος και αναγκαία όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να τον θολώσουν.
Βασίλης Μπίζας,
μέλος ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ
