Η Αρτεμις Κούπερ, η βιογράφος του Πάτρικ Λι Φέρμορ, άπλωσε τα δάχτυλά της και ακούμπησε απαλά την επιφάνεια από κιτρινωπή πέτρα του Ταϋγέτου που επενδύει το τζάκι. Κάθε πράγμα μέσα στην οικία Φέρμορ της θυμίζει μια ιστορία, ειπωμένη από τα χείλη του συγγραφέα. Και να που το άψυχο πέτρωμα έγινε αφορμή για μια ολοζώντανη διήγηση για εμάς τους τυχερούς που βρισκόμασταν σε αυτή την εκπληκτική σάλα, όπου η Τζόαν και ο Πάντι (όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά) δέχονταν τους φίλους και δειπνούσαν με θέα τον κήπο και τη θάλασσα. Εκεί, στην Καρδαμύλη, η στήλη παρακολούθησε από τις 17 έως τις 19 Μαΐου μια συνάντηση για το περπάτημα. Διοργανώθηκε χάρις στην αρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας μεταξύ του Ινστιτούτου Ιδεών και Φαντασίας και της Πρωτοβουλίας για τις Δημόσιες Ανθρωπιστικές Επιστήμες Iδρυμα Σταύρος Νιάρχος (SNFPHI) του Πανεπιστημίου Κολούμπια και του Μουσείου Μπενάκη.
Ο συγγραφέας διέσχισε όλη την Ευρώπη τη δεκαετία του 1930, πεζή έφτασε στη Μάνη, πεζή ανακάλυψε αυτόν τον παράδεισο που αποφάσισε να περάσει τα στερνά του. Συνεπώς δεν υπήρχε καταλληλότερο μέρος και πιο ταιριαστή περίπτωση για να οδοιπορήσουμε στην ιστορία του βαδίσματος από το σπίτι του. Πριν όμως ξεκινήσουμε, έπρεπε η Αρτεμις να μας μιλήσει για τα μύχια του ανθρώπου και του οικοδομήματος. «Αυτή η πέτρα λοιπόν», ξεκίνησε, «ήρθε από το βουνό εδώ κοντά. Τότε, τη δεκαετία του ’60 που κτιζόταν η κατοικία, η εξόρυξη γινόταν ως εξής: Ο Πάτρικ με τον πρωτομάστορα και το συνεργείο ανέβαιναν με γαϊδούρια εκεί όπου υπήρχε ο βράχος. Έβαζαν φουρνέλα, έτρεχαν να καλύψουν τα κεφάλια τους και μετά την έκρηξη, πήγαιναν και μάζευαν ό,τι άφηνε πίσω ο δυναμίτης. Φαντάζεστε τη σκηνή;» εξηγούσε στον Μαρκ Μαζάουερ, επικεφαλής του Ινστιτούτου, που είχε αναλάβει να της εκμαιεύσει όλα τα μυστικά. Αλλωστε η Κούπερ ήξερε τον Λι Φέρμορ ολόκληρη τη ζωή της. Γνωρίστηκαν χάρις στη φιλία του με τη γιαγιά της, όταν εκείνη ήταν ακόμα νήπιο. Πολύ αργότερα ο Πάτρικ δέχτηκε να του γράψει τη βιογραφία με τον όρο ότι θα δημοσιευόταν όταν πλέον τόσο εκείνος όσο και η σύζυγός του θα είχαν πεθάνει.
Δεν ήταν μια εύκολη δουλειά να τον βάζει να μιλήσει για τον περιπετειώδη βίο του. Ο Πάτρικ δυσφορούσε. Μέχρι που η Αρτεμις βρήκε ένα κόλπο. Οπως τον βοηθούσε να βάζει σε τάξη τις στοίβες με τα χαρτιά και τα βιβλία του, τραβούσε τυχαία κάτι και του έλεγε όλο ενθουσιασμό: «Μα κοίτα τι βρήκα!» και τότε το τζίνι των αναμνήσεων έβγαινε από το λυχνάρι και ο Λι Φέρμορ «ξαναβάδιζε» στο παρελθόν του. Το διήμερο στην Καρδαμύλη με συμμετοχές καλλιτεχνών, ιστορικών, ακαδημαϊκών γέμισε το σπίτι και όλοι είχαμε την αίσθηση ότι ο Πάντι κάπου από εκεί ψηλά θα χαιρόταν από τη σπιρτάδα των συζητήσεων και τα γέλια που γέμισαν τον χώρο όπου κάποτε ζούσε.
