Κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ακόμη παιχνίδι εμφανίστηκε η Καλαμάτα και η νέα γκέλα στο «Στ. Μαυροθαλασσίτης» ήταν αναπόφευκτη και ως ένα βαθμό αναμενόμενη, με την αγωνιστική παρουσία που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα. Η Μαύρη Θύελλα απέχει πολύ από τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν το καλοκαίρι και με ελάχιστες εξαιρέσεις παρουσιάζει ένα σύνολο ασύνδετο, χωρίς αποτελεσματικότητα και με αδυναμία να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένες συνθήκες αγώνα που πολλές φορές έχει κληθεί να αντιμετωπίσει έως τώρα στη σεζόν.
Μπορεί μεν το έμψυχο δυναμικό να είναι από τα καλύτερα και τα ακριβότερα της κατηγορίας, όπως είχε επισημάνει στο ξεκίνημα της σεζόν ο αντιπρόεδρος της ομάδας Κώστας Βεργής, ωστόσο η Καλαμάτα δεν έχει καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει αυτό της το πλεονέκτημα μοιάζοντας εγκλωβισμένη στις επιλογές και στον τρόπο παιχνιδιού του Νίκου Αναστόπουλου.
Η «καραμέλα» της -όντως προβληματικής- διαιτησίας δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για μία ομάδα που η εικόνα της δεν πείθει στον αγωνιστικό χώρο και ιδιαίτερα για μία ομάδα που θέλει να λογίζεται ως μία από τις βασικές διεκδικήτριες του τίτλου. Μένοντας εγκλωβισμένη στο σκεπτικό του «όλοι μας κάνουν πόλεμο» και για «όλα φταίνε οι άλλοι», βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος που είναι η αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Δεν είναι μόνο η Κηφισιά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της "εκλεκτής" για την άνοδο, ο Απόλλων Σμύρνης και η Καλλιθέα που λογίζονταν στα φαβορί αλλά επίσης ομάδες όπως ο ΟΦ Ιεράπετρας και η Παναχαϊκή που η Καλαμάτα βλέπει την πλάτη τους, αφού η ίδια αγκομαχάει απέναντι σε μικρομεσαίους και σε έδρες που άλλες χρονιές περνούσε αέρα.
Για πολλούς η εξέλιξη αυτή ήταν κάτι που έβλεπαν να έρχεται, από τη στιγμή που εν μία νυκτί το πλάνο με το Σάκη Τσιώλη, το οποίο είχε παρουσιαστεί «εν χοροίς και οργάνοις», πήγε περίπατο για να επιστρέψει ο Αναστόπουλος, χωρίς μάλιστα ποτέ να δοθεί μία πειστική εξήγηση για την αλλαγή αυτή. Παρά ταύτα, ο κόσμος στάθηκε αρωγός, έχει στηρίξει από την πρώτη μέρα και έχει κάνει υπομονή στις “στραβές”, αλλά δεν μπορεί να παραμείνει αισιόδοξος για το μέλλον.
Και τώρα τι; Η χρονιά μοιάζει να χάνεται από νωρίς καθώς η Καλαμάτα βρίσκεται ήδη στο -10 από την κορυφή και πλέον κάθε ώρα που περνάει χωρίς να υπάρξει αντίδραση λειτουργεί σε βάρος της και της δυνατότητας να σώσει τη σεζόν. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ο Γιώργος Πρασσάς να απαλλαγεί από τις εμμονές με τους ήρωες των παιδικών του χρονών. Είναι αυτός που έχει το καρπούζι και το μαχαίρι, αυτός που αποφασίζει και με τις επιλογές του έχει την ευθύνη και ανάλογα πιστώνεται την επιτυχία ή χρεώνεται την αποτυχία για την πορεία της ομάδας, όποια κι αν είναι αυτή.
Προϋποθέτει αποφάσεις άμεσες καθώς είναι φανερό πως χρειάζεται ένα «σοκ» για να συνέλθει και να ξαναγίνει ομάδα στο γήπεδο για να μην μιλάμε για μια ακόμη χαμένη σεζόν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο πρόεδρος της ομάδας μίλησε με τον Νίκο Αναστόπουλο, ζητήθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα αλλά μέχρι εκεί καθώς σε λιγότερο από 48 ώρες υπάρχει το παιχνίδι με τον ουραγό ΠΑΟ Ρουφ και σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο τεχνικός της ομάδας βρέθηκε κανονικά στην προπόνησης της Πέμπτης.
