TI ANAΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ
“Σε αυτές τις δύσκολες, πρωτόγνωρες στιγμές και συνθήκες που βιώνουμε απ΄την θανατηφόρα πανδημία του κορονοϊου , οι εργαζόμενοι ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τους με αίσθημα ευθύνης.
Όμως με νωπό και βαθύ ακόμα το τραύμα των μνημονιακών μέτρων σε βάρος του κόσμου της εργασίας και του κοινωνικού κράτους, οι εργαζόμενοι για μία κόμη φορά αναγκάζονται να βάλουν πλάτη, να υποστούν θυσίες από τα έκτακτα μέτρα, στηρίζουν την προσπάθεια να περάσουμε και αυτή την δυσκολία, όχι όμως την χρησιμοποίηση της κρίσης για ανατροπές και εξυπηρέτηση εργοδοτών.
Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο που όλοι μας ζούμε με την αγωνία της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν αντεργατικές ρυθμίσεις και συμπεριφορές. Για κάποιους αυτή η κρίση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και μεγιστοποίηση των κερδών τους
Η εκμετάλλευση αυτής της κατάστασης και της αδυναμίας επαρκώς ελέγχων δε μπορεί να οδηγεί σε μαζικοποίηση φαινομένων παραβατικότητας και καταχρηστικότητας ούτε η συγκυρία αυτή προσφέρεται για κοινωνικούς αυτοματισμούς «οικειοθελείς αποχωρήσεις» αναίτιες απολύσεις, βλαπτικές μεταβολές στους όρους αμοιβής και εργασίας, μεταβολή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική ή εκ περιτροπής εργασία κλπ.
Επίσης καταστάσεις που οδηγούν σε εξάντληση των εργαζομένων που σήμερα εργάζονται με εξοντωτικούς ρυθμούς (SUPER MARKET κλπ) διεύρυνση ωραρίων είναι απαράδεκτα δεν έχουν καμία κοινωνική χρησιμότητα δεν συμβάλουν στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραμονή των πολιτών στα σπίτια τους και συντελούν στην περαιτέρω έκθεση τους σε κίνδυνο.
Είναι ανάγκη το κράτος να προστατέψει τους ασθενέστερους δηλαδή τους εργαζόμενους. Βασική προτεραιότητα το επόμενο διάστημα θα πρέπει να είναι η διασφάλιση και η συγκράτηση της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής με ανάλογα μέτρα και πολιτικές, το όποιο κόστος δεν πρέπει να το αναλογιστούν μονομερώς οι εργαζόμενοι.
Δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού γιατί απ΄την μια ελλοχεύει το απευκταίο σενάριο της έξαρσης με ολέθριες συνέπειες, απ΄την άλλη πρέπει να επιβληθούν πολιτικές που θα μας οδηγήσουν μακριά από καταστάσεις εκτεταμένης οικονομικής εργασιακής και κοινωνικής χρήσης”.
