Η 12η Μαρτίου 2020 είναι η 72η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Θεοφάνους ομολογητού επισκόπου Σιγριανής.
Τα ονόματα που γιορτάζουν είναι: Θεοφάνης, Φάνης, Θεοφανία, Φάνια, Φανή, Φένια, Φανούλα.
*(Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα).
Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής
Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής, γεννήθηκε το 760 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Ισαάκ και την Θεοδότη. Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανατροφής, της διαπαιδαγωγήσεως και της μορφώσεως του υιού της Θεοφάνους.
Ο Όσιος, κατά παράκληση της μητέρα του, νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία την ευσεβή και πλούσια Μεγαλώ. Ο γάμος αυτός, που ήταν αντίθετος για τη μοναχική ζωή που επιθυμούσε ο Όσιος, διαλύθηκε. Η μεν σύζυγος αυτού έγινε μοναχή στη μονή της Πριγκίπου και μετονομάσθηκε Ειρήνη, ο δε Όσιος κατέφυγε, το 781 μ.Χ., σ' ένα μοναστήρι κοντά στο βουνό της Συγριανής, το Πολίχνιο. (Η Συγριανή βρισκόταν είτε στη Μήδεια είτε - το πιθανότερο - στην Μυτιλήνη [ακρωτήρι Σίγρι]).
Από τη μονή αυτή, ως λόγιος και ενάρετος μοναχός, προσκλήθηκε μαζί με άλλους ηγουμένους διαπρεπείς, τον ηγούμενο της μονής Σακουδίωνος Πλάτωνα, τους μοναχούς Νικηφόρο και Νικήτα από τη μονή Μηδικίου, το μοναχό Χριστόφορο από τη μονή του Μικρού Αγρού, στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιος, το έτος 787 μ.Χ.
Όταν επέστρεψε, εγκατέστησε ηγούμενο τον μοναχό Στρατήγιο και εκείνος αποσύρθηκε στην απέναντι νήσο Καλώνυμον, όπου ίδρυσε μεγάλη μονή και εκεί, αφού εγκαταβίωσε επί εξαετία, ασχολήθηκε με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Αλλά ατυχώς η υγεία του προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση.
Σε αυτή την χαλεπή κατάσταση δεν παρέλειψε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όταν προσκλήθηκε υπό του Λέοντος του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε διά του Πατριάρχη Ιωσήφ του εικονομάχου να ελκύσει αυτόν στην αίρεση της εικονομαχίας. Ο Όσιος φυσικά δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση και να προδώσει την Ορθόδοξη πίστη.
Έτσι τον έκλεισαν σε σκοτεινό μέρος και στην συνέχεια τον εξόρισαν στη Σαμοθράκη, όπου μετά από είκοσι τρεις ημέρες κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 815 (ή κατ' άλλους το 818 μ.Χ.). Αργότερα οι μαθητες του μετεκόμισαν τα ιερά λείψανα του το έτος 822 μ.Χ., στη μονή του, όπου ετελείτο η Σύναξη του, όπως και τη Μεγάλη Εκκλησία.
Μας άφησε μια υπέροχη χρονογραφία που φαίνεται να συνεχίζει το ημιτελές έργο ενός άλλου χρονογράφου, του Γεώργιου Σύγκελλου, καλύπτοντας την περίοδο από το 284μ.χ. (χρόνια Διοκλητιανού) ως 813μ.χ (χρόνια Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβέ).
Παρότι φαίνεται ο Σύγκελλος δεν παρότρυνε μόνο τον Θεοφάνη να καταγράψει τα μετά του 284μ.χ. γεγονότα αλλά και του παρέδωσε πλούσιο υλικό από το προσωπικό του αρχείο για αυτό το σκοπό.
Η χρονογραφία του Θεοφάνους δε χαρακτηρίζεται από γλωσσική ομοιομορφία.
Ο χρονογράφος ακολουθεί κάπου το κοινό γλωσσικό ιδίωμα του λαού, αλλού τη λόγια γλώσσα των βυζαντινών. Αυτό ίσως να οφείλεται στις διαφορετικές γλωσσικές τάσεις των πηγών του, τις οποίες συχνά παραθέτει χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία.
Ιδιαίτερα λεπτομερής είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεοφάνης εντάσσει τα ιστορούμενα γεγονότα στο χρόνο.
Η σπουδαιότητα της χρονογραφίας είναι μεγάλη, όπως προκύπτει από τη διάδοση που είχε ως πηγή για μεταγενέστερους ιστορικούς και χρονογράφους (Γεώργιος Μοναχός, Σκυλίτζης-Κεδρηνός) .
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Η εκκλησία εορτάζει και τιμά:
-
Γρηγορίου του Μεγάλου, Πάπα Ρώμης, του επονομαζόμενου «Διαλόγου» (†604)
-
Θεοφάνους ομολογητού, επισκόπου Σιγριανής (†818)
-
Οσίων Συμεώνος του νέου Θεολόγου (†1022) και Συμεών του Ευλαβούς
-
Φινεές του δικαίου (†1500 π.Χ.) και Ααρών, αδελφού του θεόπτου Μωϋσέως
-
Των Αγίων εννέα εν Περσίδι Μαρτύρων
-
Αγίου Δημητρίου, βασιλέως της Γεωργίας
-
Ιερομάρτυρος Νικηφόρου της Κριμαίας
-
Οσίου Νικοδήμου, του Ηγουμένου της μονής εν Μάμμολα της Καλαβρίας
