Με αφορμή την φωτιά στην Κορινθία, την φωτιά στην Φιγαλεία, την φωτιά στο Λουτράκι, την φωτιά στην Μεσσηνία, την φωτιά στην Αργολίδα και τις φωτιές γενικώς…
Στην Ελλάδα ασχολούνται οι περισσότεροι με τις φωτιές όταν αυτές έχουν ήδη ξεσπάσει και έχουν καταστρέψει τα πάντα…. Επισκέπτονται τα πύρινα μέτωπα, βγάζουν φωτογραφίες με τους πυροσβέστες μιλάνε στα κανάλια και μετά τίποτα….συνεχίζονται όλα στο ίδιο μοτίβο…αυτό της μη πρόληψης..
Ανύπαρκτες αντιπυρικές ζώνες ή ακαθάριστες για χρόνια …και εδώ αναρωτιέμαι πως γίνεται κάθε χρόνο οι Περιφέρειες να βγάζουν χρήματα για δασοπροστασία και αυτά τα χρήματα να μην πιάνουν τόπο…. Απορίας άξιον….
Τα ξερά δέντρα να στέκουν όρθια για χρόνια και οι διαδικασίες για υλοτομίες να καθυστερούν άλλα τόσα χρόνια…και εν τω μεταξύ τα ξερά αυτά δέντρα απλά βοηθούν την όποια φωτιά ξεσπάσει.
Θα είναι ουτοπικό να αναφερθώ σε σύγχρονα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης πυρκαγιάς τα οποία απλώς δεν υπάρχουν και δε βλέπω πρόνοια για να υπάρξουν στο μέλλον…
Όσον αφορά την ύπαρξη δεξαμενών σε καίρια σημεία με αυτόματο σύστημα κατάσβεσης , αυτό μάλλον αποτελεί για τους αιρετούς σε οποιαδήποτε βαθμίδα πεδίο επιστημονικής φαντασίας..δεν εξηγείται αλλιώς….
Συνεχίζω και θα αναφερθώ στην έλλειψη προσωπικού πυρασφάλειας, στα ελλιπή εναέρια μέσα πυρόσβεσης , στην έλλειψη υποστήριξης τους Πυροσβεστικού Σώματος αλλά και της Δασικής Υπηρεσίας από το Κράτος …
Όταν το Κράτος στηρίζεται στον εθελοντισμό για να προστατέψει τους πολίτες και την περιουσία του τότε έχουμε χάσει κατά Κράτος…
Από την άλλη ευτυχώς που υπάρχουν οι φιλότιμες και δραστήριες εθελοντικές ομάδες δασοπροστασίας γιατί αλλιώς θα είχαμε πιάσει πάτο…..
Όμως εξακολουθώ να ελπίζω…πως κάποτε όλοι μαζί θα ασχοληθούμε σοβαρά με την πρόληψη και την θωράκιση της χώρας από τις φυσικές καταστροφές. Οφείλουμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο, ως οργανωμένη πολιτεία, να επιτελέσουμε το καθήκον μας αλλά και το χρέος μας απέναντι στην φύση και στον άνθρωπο, απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας…
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κλαίμε πάνω από την καμένη γη και μετά να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε ήσυχα μέχρι την επόμενη φορά που θα χτυπήσει την πόρτα μας η όποια φυσική καταστροφή όπου θα βγούμε πάλι στα κανάλια ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να βγάζουμε σέλφι και να λέμε τι πρέπει να γίνει… φτάνουν τα λόγια …. με μεγαλοστομίες δεν σβήνουν οι φωτιές…
Δήμητρα Λυμπεροπούλου
Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου
Επικεφαλής Περιφερειακής Παράταξης
«Πράσινη Πελοπόννησος»
