Σήμερα συμπληρώνονται 45 χρόνια από τη μέρα που ένας μεγάλος πολιτικός ή μάλλον καλύτερα ένας ηγέτης του λαού, ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, κρατούσε στα χέρια του μια ιδρυτική διακήρυξη.
Μια διακήρυξη βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού κινήματος, του ΠΑΣΟΚ. Ένα κίνημα του λαού, με συμμετοχική δημοκρατία και κυρίως εξασφάλιση τόσο της εθνικής μας ανεξαρτησίας όσο και της λαϊκής κυριαρχίας. Ενα κίνημα για όλους του Ελληνες.Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου είχε ένα όραμα και τους εξής στόχους: Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Kοινωνική απελευθέρωση – Δημοκρατία.
Ο αγώνας του ΠΑΣΟΚ για την εθνική αναγέννηση της χώρας, στηριζόταν στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης και πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.
Απαριθμώντας τους προέδρους του Κινήματος που έγιναν πρωθυπουργοί, ξεδιπλώνεται η σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ιδιαίτερο ταλέντο επικοινωνίας του, συγκέντρωσε δυνάμεις για την κατάκτηση της εξουσίας, βασισμένος σε μια αντιιμπεριαλιστική ρητορική, αποδεχόμενος το σύνολο των «λαϊκών» αιτημάτων. Πάνω σ’ αυτήν τη βάση διαμορφώθηκε ο χώρος της Kεντροαριστεράς, από αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, του 114, του Πολυτεχνείου και με ανθρώπους των νεότερων γενιών της Μεταπολίτευσης.
Απευθύνθηκε στον «κόσμο της Αριστεράς» που είχε όνειρα και οράματα, που αγωνίσθηκε χωρίς ιδιοτέλεια, θυσιάστηκε, καταδιώχθηκε και βασανίστηκε για τις ιδέες του, υπέστη εξευτελισμούς και ταπεινώσεις και επί δεκαετίες έζησε στο «περιθώριο».
Στη συνέχεια, ο Κώστας Σημιτης, όπου το όνομα του είναι συνυφασμένο με τις λέξεις «εκσυγχρονισμός» και «εξευρωπαϊσμός». Εκσυγχρονισμός της κοινωνίας, της οικονομίας, του κράτους, του πολιτικού συστήματος, του πολιτιστικού μορφώματος ώστε η Ελλάδα να καταστεί μια νεωτερική, ευρωπαϊκή χώρα, απαλλαγμένη από διαχρονικές παθογένειες, καθυστερήσεις, αγκυλώσεις, αυταρχισμούς, αδιαφάνεια, πελατειακή κομματοκρατία, απαλλαγμένη από δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη.
Η περίοδος 1996 – 2004 υπήρξε η μόνη πριν από την εκδήλωση της κρίσης μέσα στην οποία ελλείμματα και χρέος σημείωσαν πτώση. Ήθελε με άλλα λόγια να κάνει την Ελλάδα μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα». Ο εξευρωπαϊσμός λειτουργούσε με διττή έννοια – της βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στον εσωτερικό πυρήνα και διαδικασίες λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και ως διάσταση του εσωτερικού εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, με τη σειρά του έμεινε στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός της χώρας που την έσωσε από τον όλεθρο και την άτακτη χρεοκοπία, στην οποία μας οδήγησε η καταστροφική διακυβέρνηση της ΝΔ της περιόδου 2004-2009 όπου παρέδωσε έλλειμα ύψους 15.4% του ΑΕΠ. Την ίδια δύσκολη περίοδο έκανε ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις όπως η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, η 1η απογραφή δημοσίων υπαλλήλων, η δημιουργίας της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών, ο εισαγγελέας οικονομικού εγκλήματος, η αρχή καταπολέμησης του μαύρου χρήματος, η διαγραφή 105 δις από το δημόσιο χρέος, ο ΕΟΠΥΥ, η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, η δημιουργία του συστήματος «ΕΥΔΟΞΟΣ», ο Νόμος 4009/11 και άλλες που θα έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια πριν.
Το ΠΑΣΟΚ με την παρουσία του επισφράγισε την πιο ευημερούσα περίοδο του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία δέκα χρόνια, ο λαός μας έχει γυρίσει την πλάτη του και από τα ποσοστά των αυτοδύναμων κυβερνήσεων καταδικαστήκαμε σε μονοψήφια εκλογικά αποτελέσματα.
Οι διάφορες κατά καιρούς κινήσεις της εκάστοτε ηγεσίας, οι οποίες περνούσαν μέσα από την αλλαγή συμβόλων και ονομάτων (Ελιά, Δημοκρατική συμπαράταξη, Κίνημα Αλλαγής) δεν αποτύπωσαν σε εκλογικό ποσοστό ότι ανέμεναν όσοι τα προώθησαν.
Έγινε, λοιπόν, αντιληπτό ότι ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν το πρόβλημα για το οποίο οι πολίτες μας γύρισαν την πλάτη. Το πρόβλημα ήταν η αλαζονεία, η αδιαφάνεια, ο καθεστωτισμός, η νοοτροπία του πελατειακού κράτους, το ότι οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονταν από μικρές παρέες και ο μη σεβασμός στα μέλη του κόμματος- τα οποία οφείλουμε να στείλουμε στα τάρταρα της ιστορίας αν θελουμε να αγκαλιάσει ξανά ο ελληνικός λαός το χώρο μας. Όλοι εμείς που μπήκαμε στο χώρο και στις τάξεις του Κινήματος τα πέτρινα χρόνια και αντέξαμε στα δύσκολα- χωρίς ποτέ να λοξοκοιτάξουμε- είμαστε περήφανοι που είμαστε ΠΑΣΟΚ αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να χειροκροτήσουμε το ποσοστό των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, το οποίο δεν άγγιξε καν το 10% την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε το πιο σκληρό μνημόνιο και κράτησε τα ποσοστά του, χωρίς να υποστεί την στρατηγική ήττα που ελπίζαμε.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ ζητάει την επιστροφή σε αυτό και κάτι τέτοιο πηγάζει από την ανάγκη του να αισθανθεί και να βρει ξανά την ιδεολογική του πυξίδα.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και όλα αυτά θα πρέπει να συζητηθούν εκτενώς στο επικείμενο συνέδριο του Κινήματος και κατόπιν να γίνουν εκλογές για Πρόεδρο, όπως ορίζεται από το καταστατικό.
Παναγιώτης Τσελέκης,
υπεύθυνος τομέα Παιδείας και Νεολαίας Ν.Ε ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας
υπεύθυνος τομέα Πολιτισμού Ν.Ε Κινήματος Αλλαγής Μεσσηνίας
