Chef Stories

1.500 σεφ από όλο τον κόσμο αποχαιρέτησαν τον “μάγειρα του αιώνα”

Ο κόσμος των εκλεκτών γεύσεων συνόδεψε τον chef Πολ Μποκούζ στην τελευταία του κατοικία.

“Τέτοιους ανθρώπους δεν τους κλαίμε, τους τιμάμε”, δήλωσε σήμερα ένας από τους 1.500 σεφ που ταξίδεψαν από όλο τον κόσμο για να αποχαιρετίσουν τον Πολ Μποκούζ. Μαζί τους χιλιάδες θαυμαστές του “πάπα” της γαλλικής γαστρονομίας κατέκλυσαν τη Λιόν, στην κεντροανατολική Γαλλία.

Ο “Monsieur Paul“, προικισμένος με έναν μοναδικό σαρκασμό, ήταν επί χρόνια πρεσβευτής της γαλλικής κουζίνας σε όλο τον κόσμο. Από την Ισπανία έως τη Σουηδία και το Περού, οι πιο διάσημοι σεφ απέτισαν τιμή σε αυτόν που ενέπνευσε και εκπαίδευσε γενιές μαγείρων, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατός του στις 20 Ιανουαρίου. Έπασχε χρόνια από Πάρκινσον.

Εκείνος θα ήθελε μια “απλή” τελετή στη “μικρή εκκλησία της Κολόνζ-ο-Μοντ-ντ’ Ορ”, κοντά στη Λιόν, στη γενέτειρά του στις όχθες του ποταμού Σον όπου πέθανε σε ηλικία 91 ετών στο ίδιο δωμάτιο που γεννήθηκε, πάνω από το εστιατόριό του, το διάσημο L’Auberge du Pont de Collonges, που βραβεύτηκε το 2017 με τρία αστέρια Μισελέν από τη βίβλο της γαστρονομίας, καταγράφοντας ρεκόρ.

“Ωστόσο, αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω της μεγάλης προσέλευσης”, εξήγησε ο γιος του, Ζερόμ, και η οικογένεια έκανε το καλύτερο για να σεβαστεί την επιθυμία του θανόντα.

Ο “σταρ των σταρ” της κουζίνας, που οικοδόμησε μια αυτοκρατορία αξίας σήμερα άνω των 50 εκατομμυρίων ευρώ, ήταν πάντα έτοιμος να ποζάρει με την ποδιά και τον σκούφο του αν και τα τελευταία χρόνια ορισμένοι κριτικοί δεν δίσταζαν να δηλώνουν ότι το εστιατόριό του στις όχθες του ποταμού Σον δεν ήταν πλέον από τα κορυφαία.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Μποκίζ, τον οποίο χαρακτήρισε “ενσάρκωση της γαλλικής κουζίνας”.
Ο “κύριος Πολ” γεννήθηκε το 1926 στο Κολόνζ-ο-Μον-ντ’Ορ, σε μια οικογένεια μαγείρων. Άρχισε να εκπαιδεύεται στην κουζίνα σε ηλικία 16 ετών, στο πλευρό μεγάλων σεφ όπως η Εζενί Μπραζιέ, η πρώτη γυναίκα που απέσπασε τρία αστέρια Μισελέν για τα εστιατόριά της.

Το πρώτο δικό του αστέρι το κέρδισε το 1958 και ακολούθησε ένα δεύτερο, δύο χρόνια αργότερα, αφού μετέτρεψε την οικογενειακή ταβέρνα του σε ναό της γαλλικής γαστρονομίας.

Άνοιξε νέους ορίζοντες στη γαλλική κουζίνα, αναγάγοντας το όνομά του σε διεθνώς αναγνωρισμένη μάρκα, τόσο που το 1989 ο οδηγός Gault et Millau τον ανακήρυξε “μάγειρα του αιώνα” και το 2011 το περίφημο Culinary Institute of America του απένειμε τον τίτλο του Σεφ του αιώνα. Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ και άνοιξε εστιατόρια σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσμο.

Στη βιογραφία “Πολ Μποκούζ, η ιερή φωτιά”, που εκδόθηκε το 2005, ο πρωτοπόρος της nouvelle cuisine αυτοχαρακτηριζόταν “λάτρης της παραδοσιακής κουζίνας” που “του αρέσει το βούτυρο, η κρέμα γάλακτος, το κρασί” και όχι “τα μικρά μπιζέλια κομμένα στα τέσσερα”.

Είχε ιδρύσει δική του σχολή μαγειρικής στη Λιόν ενώ το 1987 ξεκίνησε τον διεθνή διαγωνισμό “Bocuse d’Or” για νέους σεφ.
Ο Μποκούζ απέσπασε πάμπολλες διακρίσεις με τις καινοτόμες προσεγγίσεις του στην κλασική γαλλική κουζίνα. Το 1975, παρασκεύασε σούπα με τρούφες για ένα προεδρικό δείπνο στο Μέγαρο των Ηλυσίων. ‘Εκτοτε στο διάσημο ρεστοράν του σερβίρεται η Soupe V.G.E., όπως ονομάζεται από τα αρχικά του ονόματος του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν.
Η ένωση των Λευκών Σκούφων της Λιόν ζήτησε από το Μέγαρο των Ηλυσίων να αποδοθεί φόρος τιμής στον εκλιπόντα στις 11 Φεβρουαρίου, ημέρα γέννησής του, μια πρόταση που δεν εγκρίνει ο γιος του.
“Στη ζωή μου δεν μετανιώνω για τίποτε” συνήθιζε να λέει αστειευόμενος ο Μποκούζ, “μόνο για τον πόνο που προκάλεσα στις γυναίκες της ζωής μου. Ελπίζω ότι αυτές θα με συγχωρέσουν”.

Από enikos.gr

1.500 σεφ από όλο τον κόσμο αποχαιρέτησαν τον “μάγειρα του αιώνα”
To Top