Η Ταϋγέτη, μία από τις ατλαντίδες, γεμάτη ντροπή από το κατ’ ανάγκη ζευγάρωμα με το Δία, έβαλε τέλος στη ζωή της, πέφτοντας από κάποιο γκρεμό του βουνού. Ντροπή, που όπως φαίνεται δεν αγγίζει χρόνια τώρα τους υπεύθυνους τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο που ψηφοθηρικά το μόνο που κάνουν είναι να υπόσχονται, υποσχέσεις που τις παίρνει ο αέρας της μετεκλογικής αμνησίας, με αποτέλεσμα την απαξίωση του ορεινού όγκου που ρίχνει τη σκιά του στην πόλη της Καλαμάτας.
Τόσο η παράδοση όσο και η ποικιλότητα σε σπάνια χλωρίδα και πανίδα τον καθιστούν ένα από τους σημαντικότερους ορεινούς όγκους της χώρας. Η προχθεσινή φωτιά από κεραυνό σε δύσβατο σημείο έφερε στην επιφάνεια ελλείψεις σε αντιπυρικές ζώνες για την προστασία του, ανύπαρκτους δασικούς δρόμους κτλ.
Την διαχείριση που θα έπρεπε να υπάρχει, την έχει αναλάβει για ακόμα μια φορά η πυροσβεστική με κατασταλτικό ρόλο, με απαρχαιωμένα μουσειακά οχήματα -χωρίς εγκαταστάσεις, χωρίς καμία βοήθεια από το εγκαταλελειμμένο και υποστελεχωμένο δασαρχείο- που η έγκαιρη επέμβαση της απέτρεψε τα χειρότερα, αν και παρ΄ολα αυτά η σωστή εντολή που δόθηκε από την ηγεσία της Π.Υ Καλαμάτας για άμεση επέμβαση ελικοπτέρου χάθηκε κάπου στα πολύπλοκα γραφειοκρατικά γρανάζια που έχουν ριζώσει για τα καλά εδώ και χρόνια στο δημόσιο σύστημα.
Ο Ταΰγετος επιτέλους χρειάζεται διαχείριση, προστασία, φύλαξη και σωστή ανάπτυξη και όχι έσχατες και πρόχειρες λύσεις, μεγάλα προεκλογικά λόγια που χρόνια τώρα ακούν τα αυτιά ντόπιων και επισκεπτών.
ΜεΡΑ25 Μεσσηνίας
