Εισήγηση να συνεχιστούν να δίνονται τα βραβείο με το κόστος να το αναλαμβάνει ο Δήμος Πύλου-Νέστορος
Τα “Βραβεία Βλαχοδημήτρη 2024” δόθηκαν την Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2024 στο Δημαρχείο Πύλου – Νέστορος για 18η χρονιά, σε εκδήλωση που φιλοξενήθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Βραβεία και τις υποτροφίες με τα χρηματικά ποσά θεσμοθέτησε η χήρα του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη (καθηγητή πανεπιστημίου – φιλοσόφου – ποιητή), ο οποίος καταγόταν από το Σουληνάρι. Η κ. Βάσω Βλαχοδημήτρη – Κωνσταντούρου αποδίδει τα Βραβεία για 18 χρόνια, στη μνήμη του συζύγου της και του γιου της Πάνου.
Οι δύο πρώτες μαθήτριες τη φετινή χρονιά στο Δήμο Πύλου – Νέστορος είναι από το Λύκειο Πύλου και ο τρίτος από το Λύκειο Χώρας.
Πρώτη ήταν η Νίκη Καλδή που σπουδάζει στο τμήμα Ψυχολογίας Αθηνών, δεύτερη η Ιωάννα Κοτρώτση που πέρασε στη Νομική Αθηνών και τρίτος ο Κωνσταντίνος Πανταζόπουλος που είναι φοιτητής στο τμήμα Φαρμακευτικής Θεσσαλονίκης.
Ο Γιάννης Σαμέλης (ερευνητής Επιστήμης Τροφίμων) εκπροσώπησε την Βάσω Βλαχοδημήτρη – Κωνσταντούρου, η οποία είναι 96 ετών, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση και μετέφερε τις ευχές της στους φοιτητές και τις οικογένειες τους.
Ο κ. Σαμέλης ανέφερε πως τα “Βραβεία Βλαχοδημήτρη” ξεκίνησαν να δίνονται αδιάλειπτα από το 2007, δύο χρόνια έπειτα από το θάνατο του ποιητή.
Εξέφρασε όμως τη λύπη του πως αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά που θα δοθούν, μιας και δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να συνεχιστούν.
Διαβάστηκε το βιογραφικό του, όπως και αποσπάσματα από ποιήματα, βιβλία και κείμενα του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη.
Ο Δήμαρχος Πύλου – Νέστορος Παναγιώτης Καρβέλας αφού συνεχάρη τους πρωτεύσαντες μαθητές, τους ευχήθηκε καλή πρόοδο και τους προέτρεψε να γίνουν χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία, ενώ ευχαρίστησε και την οικογένεια Βλαχοδημήτρη που δίνει αυτά τα βραβεία που αποτελούν έναν ηθικό έπαινο για την προσπάθειά τους.
“Σας καλώ να ακολουθήσετε τα διδάγματα του συμπατριώτη μας Θοδωρή Βλαχοδημήτρη, να έχετε κριτική άποψη και να συνεχίσετε να διψάτε για γνώση και μόρφωση”, τόνισε ο κ. Καρβέλας που έκανε γνωστό πως θα εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Πύλου – Νέστορος να συνεχιστούν να δίνονται τα “Βραβεία Βλαχοδημήτρη”, με τον Δήμο να αναλαμβάνει το κόστος, ξεπερνώντας και τα όποια νομικά εμπόδια υπάρξουν.
Η Νικόλ Καρλή, συγγενής του ποιητή και Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βλαχοδημήτρη, έδωσε τα συγχαρητήρια της στους μαθητές και τους κάλεσε μέσα από τη μόρφωση να γίνουν άνθρωποι χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο.
Η κ. Καρλή έκανε γνωστό πως στη γενέτειρα του ποιητή και εκεί που έχει ταφεί, στο Σουληνάρι, έχει στηθεί η μπρούτζινη προτομή του στην πλατεία του χωριού και πρότεινε το 2025 που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη να γίνει μια εκδήλωση στο Σουληνάρι στη μνήμη του.
Η Νικόλ Καρλή έδωσε τα Βραβεία και τα χρηματικά έπαθλα στους τρεις νέους και τις οικογένειες τους, ενώ τους δόθηκε ως δώρο και το πρώτο βιβλίο του ποιητή “Νέα από την πόλη του Νέστορα”.
Στην εκδήλωση έδωσε το “παρών” η Διευθύντρια του Λυκείου Πύλου Αργυρώ Μπακάλη, συνοδευόμενη από μαθητές και μαθήτριες της Β’ Λυκείου και ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης Δημήτρης Σιψάς.
H ζωή και το έργο του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη
Ο Θοδωρής Βλαχοδημήτρης γεννήθηκε στο Σουληνάρι, κοντά στην Πύλο, στις 27 Δεκεμβρίου 1925 από φτωχούς αγρότες γονείς. Απόφοιτος του Γυμνασίου Πύλου, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Γνώριζε Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Αγγλικά. Κατά την διάρκεια της Κατοχής – μαθητής ακόμα – πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση (στο τμήμα διαφώτισης του στελεχικού συγκροτήματος της ΕΠΟΝ). Tον Ιούλιο του 1948, δευτεροετής φοιτητής, συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια και εκτοπίζεται ως επικίνδυνος για την Δημόσια Τάξη στο Μούδρο Λήμνου. Τον Μάρτιο του 1949, πριν κλείσει ακόμα ο πρώτος χρόνος της εξορίας, επιστρατεύεται η στρατολογική του κλάση. Καθώς ο Εμφύλιος μαίνεται, τον συγκεντρώνουν μαζί με άλλους εξόριστους της ίδιας κατηγορίας από άλλα νησιά και τους κατεβάζουν στη Μακρόνησο. Εργάστηκε – υπότροφος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών – στο Γλωσσολογικό Σπουδαστήριο του Πανεπιστημίου της Αθήνας ως επιστημονικός συνεργάτης/ερευνητής μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου 1967. Παρατήθηκε λόγω της δικτατορίας και κατέφυγε αυτοεξόριστος στο Αμβούργο, όπου έζησε και έδρασε επί 37 ολόκληρα χρόνια. Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Ιουλίου 2005 και αναπαύεται στη γενέτειρα γη.
Του απονεμήθηκαν δύο τιμητικά διπλώματα, ένα από το International Biographical Center, Cambridge, England 1981 και το δεύτερο από την Pan-Messenian Federation of USA and Canada 1991 “δια την πνευματικήν, πολιτιστικήν και κοινωνικήν αυτού προσφοράν”.
Η Ελληνική Πολιτεία του απένειμε τιμητική ισόβια σύνταξη για σημαντικές υπηρεσίες στη λογοτεχνία και γιατί ως “διαπρεπής κλασικός φιλόλογος τιμά τα Ελληνικά Γράμματα στο Εξωτερικό”.