Την εμπειρία του από την επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη και το Φανάρι με αφορμή την αγιοκατάταξη του Οσίου Βησσαρίωνος, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γέννησε η προσκυνηματική αυτή εκδρομή περιγράφει ο πρόεδρος της Κοινότητας Καλαμάτας, Παναγιώτης Λύρας.
“Φτάσαμε στην Πόλη στις 30 Αυγούστου 2022. 100 χρόνια μετά! Η Τουρκία σημαιοστολισμένη από άκρη σε άκρη γιορτάζει την «Ημέρα της Νίκης» με την οποία τιμάται η νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη του Ντουμπλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς Ασίας. Η αρχή του τέλους… Και το τέλος ενός κόσμου.
Από την Καλαμάτα, την πόλη της πρώτης Ελευθερίας, κινήσαμε για εκεί που πάντα είμαστε. Για εκεί που πέρα από τις όποιες εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές αναφορές ο κόσμος συναντά το κέντρο του. Τον πυρήνα της Ιστορίας αλλά και της κατάφορτης συναισθηματικής βαρύτητας. Το μέσο και το όνειρο, την πυξίδα και την πορεία. Το καλαντάρι και την αιωνιότητα. Τα μάρμαρα και τα σίδερα. Το θυμιατό και το κοντύλι. Τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα.
Προσκυνητές πριν από όλα του Πατέρα και Δεσπότη, του Πατριάρχη των Ορθοδόξων και ευγνώμονες για το θαύμα. Το θαύμα ότι η πίστη μας βγάζει ακόμα Αγίους. Τον Βησσαρίωνα από το Πεταλίδι, τον ταπεινό καλόγερο της Δήμιοβας και της Μονής Αγάθωνος που διακρίθηκε σε Θεό και ανθρώπους για την ελεημοσύνη του, την πραότητα και την αγιότητά του εν τέλει. Και μετά το τέλος του με το σκήνωμα του να νικάει τα «φυσικά»!
Μάρτυρες μιας τελετής στο Φανάρι που ο χρόνος δεν υπάρχει. Της αγιότητας που η υπογραφή μοιάζει με το αποτύπωμα που αφήνει κάποιος πάνω στο ζεματισμένο κερί έτσι για να μείνει ατόφιο για πάντα. Και οι ψαλτάδες βυζαντινοί και βαρύτονοι να λένε το «Κύριε ελέησον» σαν έδωσαν τη φωνή τους στα χερουβείμ. Και οι δεσποτάδες και οι άρχοντες και ο λαός με τον κόμπο στον λαιμό τους να τους νικάνε οι σκέψεις βαριές και ανείπωτες.
Επισκέπτες της Πόλης όλοι και κάτοικοι μαζί. Κάθε ματιά σε κάθε γωνιά της ένα κουβάρι από αντιθέσεις και συναισθήματα. Εκατομμύρια ο κόσμος που νύχτα μέρα κάπου πάει, δε σταματά το μελισσολόι να χάνεται μέσα στα σοκάκια της και στις απέραντες νησίδες. Στην Πόλη της αρχιτεκτονικής γοητείας και των πολυκαταστημάτων. Στην Πόλη – θρύλο με τις ανατολίτικες μουσικές, τους μπακλαβάδες με φιστίκι, με τους καφέδες και το τσάι στο τσίγκινο δίσκο, με το κυκλοφοριακό και όχι μόνο χάος, με τους θερμόαιμους νέους και τους λαθρεπιβάτες του τραμ. Στην Πόλη με την δεσπόζουσα Αγιά Σοφιά που παραμένει αμετάφραστη και παραμένει και Αγία και Σοφία παρά την πολιτική αλητεία. Στην Πόλη που συμβαίνουν όλα, με τα παζάρια, τα ενθυμήματα και τους εμπόρους. Με τα γλυκά της και τα μπαχάρια της. Με τα χαμάμ και τα λουλούδια της. Με τα μνημεία να μιλούν μέσα στον θόρυβο, να στέκουν πιο ψηλά από τη γη, πιο χαμηλά από τον ουρανό!
Στην Πόλη, στη βασιλίδα των πόλεων, στο σταυροδρόμι των λαών, αυτοκρατοριών και πολιτισμών, των δυο ηπείρων, στην πόλη της κληρονομιάς, του παρελθόντος, των αισθήσεων, των παραισθήσεων και αναμνήσεων, στην Πόλη που «αν ο κόσμος ήταν μια χώρα, η Κωνσταντινούπολη θα ήταν η πρωτεύουσα»!
Ευχαριστώ από καρδιάς τον Μητροπολίτη μας, τον «ικανό, άξιο και λόγιο Ιεράρχη, που τον τιμούμε και τον εμπιστευόμαστε» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την ευλογία και εμπειρία αυτής της εκδρομής και τον αγαπητό και ακούραστο π. Φίλιππο για την πρωτοβουλία και επιτυχία της. Ευχαριστώ και την παρέα μας, την παρέα που το ζήσαμε, το χαρήκαμε, το βάλαμε στην ψυχή μας το καλύτερο ταξίδι της ζωής μας…”
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι. ΛΥΡΑΣ
Προσκυνητής
Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Καλαμάτας
