Τι αναφέρει ο Διευθυντής του Αγροτικού Συνεταιρισμού "Ένωση Μεσσηνίας", Γιάννης Πάζιος
«Μέτρο 23 χωρίς την ελαιοκομία – Η χαμένη ευκαιρία»
Το Μέτρο 23 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2023–2027 που παρουσιάστηκε στην Κέρκυρα κατά την χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Παρακολούθησης του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, είναι ένα νέο εργαλείο ενίσχυσης γεωργικών εκμεταλλεύσεων που έχουν υποστεί απώλεια εισοδήματος λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων ή φυσικών κινδύνων, οι οποίοι δεν καλύπτονται από τον ΕΛΓΑ. Με συνολικό προϋπολογισμό 142,7 εκατ. ευρώ, στόχος του είναι η παροχή στοχευμένων ενισχύσεων σε καλλιέργειες που αντιμετώπισαν σημαντικές απώλειες λόγω της κλιματικής μεταβλητότητας.
"Ωστόσο, σύμφωνα με την επίσημη προκήρυξη του Μέτρου 23, η ελαιοκαλλιέργεια δεν περιλαμβάνεται στους επιλέξιμους τομείς ενίσχυσης, καθώς δεν πληρούται το βασικό κριτήριο της τεκμηριωμένης μείωσης παραγωγής άνω του 30% για το έτος 2024 – κριτήριο που υιοθετήθηκε οριζόντια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συσσωρευμένες απώλειες των προηγούμενων ετών από παρατεταμένες ξηρασίες, παθογόνα και απρόβλεπτες καιρικές μεταβολές"
Η απόφαση αυτή:
• αγνοεί τη δομική ευαλωτότητα του κλάδου, που στηρίζει την αγροτική οικονομία της χώρας με εκατ. στρέμματα καλλιέργειας,
• αποκλείει από την ενίσχυση χιλιάδες μικρούς και μεσαίους παραγωγούς, που δραστηριοποιούνται κυρίως σε περιοχές με οριακή γεωργική απόδοση και γεωμορφολογικά μειονεκτήματα,
• επιτείνει την αίσθηση άνισης μεταχείρισης και ενισχύει τον προβληματισμό για τη μονοδιάστατη μεθοδολογία αξιολόγησης κινδύνων.
Τι θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί:
Η εφαρμογή εναλλακτικών τεχνικών εργαλείων, όπως:
• κριτήρια πολυετούς ζημίας βάσει στοιχείων τριετίας (όχι μόνο του 2024),
• αξιοποίηση δεδομένων ΟΣΔΕ, ΕΛΓΑ, ΔΑΟΚ και συνεργασία με ερευνητικούς φορείς για την τεκμηρίωση,
• εθνική ρήτρα ισομερούς στήριξης μεταξύ καλλιεργειών - (κατώτατο εθνικό όριο αντισταθμιστικής ενίσχυσης ανά κλάδο με αναλογικότητα και χωρική διαφοροποίηση)
θα μπορούσαν να διαμορφώσουν έναν δικαιότερο και αποτελεσματικότερο μηχανισμό στήριξης.
Η εξαίρεση της ελαιοκαλλιέργειας από το Μέτρο 23 αποτελεί πολιτική και τεχνική αστοχία. Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που βιώνουν οι ελαιοπαραγωγοί σε ολόκληρη τη χώρα.
Χρειάζεται:
• άμεση επαναξιολόγηση των κριτηρίων,
• σχεδιασμός συμπληρωματικού μέτρου ή νέου εργαλείου ενίσχυσης για τον κλάδο,
• και διαφανής, τεκμηριωμένη κατανομή πόρων σε όλες τις κύριες καλλιέργειες της χώρας.
Η ελληνική ελαιοκομία δεν ζητά προνομιακή μεταχείριση. Ζητά ισοτιμία, τεχνική επάρκεια και διοικητική δικαιοσύνη.