Σχόλιο της Λαϊκής Συσπείρωσης Πελοποννήσου για τη Δακοκτονία
Ας κρατήσει λίγο χαμηλούς τόνους η Περιφερειακή Αρχή για τη δακοκτονία στην Πελοπόννησο και ειδικά στη Μεσσηνία. Η καθυστέρηση στην έναρξη του προγράμματος δακοκτονίας μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, αφού διαταράχτηκε η επιστημονική αντιμετώπισή του, λόγω των γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και αντιτιθέμενων εργολαβικών συμφερόντων.
- Σε ορισμένες περιοχές παγιδεύονται 100δες δάκοι ανά παγίδα όταν το όριο για την έναρξη των ψεκασμών είναι 5-8 έντομα! Ο καύσωνας δεν περιόρισε παντού το φαινόμενο, όπως έλπιζαν στελέχη της Περιφέρειας.
- Οι εργολάβοι, ακόμα και εκεί που διαπιστώνεται το πρόβλημα, δεν μπορούν να ραντίσουν ταυτόχρονα όλα τα χωριά που έχουν αναλάβει, λόγω των εκτεταμένων τομέων και λόγω περιορισμών από τη ζέστη, με αποτέλεσμα να υπάρχει ακόμα καθυστέρηση και κίνδυνος μεγάλης εξάπλωσης.
- Στις περιοχές Βλαχόπουλου, Κυνηγού, Ευαγγελισμού και Μεθώνης, με πάνω από 500.000 ελαιόδεντρα, ο διαγωνισμός κηρύχτηκε άγονος, και ο συμπληρωματικός διαγωνισμός θα ολοκληρωθεί την 1η Αυγούστου! Η καθυστέρηση αφορά και την τοποθέτηση παγίδων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καθαρή επιστημονική εικόνα για τους πληθυσμούς του δάκου.
Δεν είναι λοιπόν «όλα καλά», αντίθετα, υπάρχουν ευθύνες και την πρώτη ευθύνη την έχει η Κυβέρνηση. Αντί να εξασφαλίσει υπηρεσίες με μόνιμο και επαρκές επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό και η δακοκτονία να γίνεται με αποκλειστική εύθηνη του κράτους, έχει παραδοθεί στις Περιφέρειες και από εκεί σε εργολάβους. Οι Υπηρεσίες με ελάχιστο προσωπικό, προσπαθούν να εφαρμόσουν ένα πολυπλόκαμο θεσμικό πλαίσιο που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις και το οποίο δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα των αγροτών, ούτε και των εργαζόμενων στη δακοκτονία. Αντίθετα, οι Υπηρεσίες, «μπλέκουν» σε ένα βουνό γραφειοκρατίας, αντικρουόμενων συμφερόντων, που στην πράξη αποδεικνύεται αναποτελεσματικό και επικίνδυνο.
Η λογική «κόστους – οφέλους» αποτελεί τον μόνιμο «κόφτη» κυβέρνησης – ΕΕ για τον περιορισμό κονδυλίων που εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό συμβαίνει και στη δακοκτονία: ελάχιστο προσωπικό στις υπηρεσίες, «μόνιμοι» συμβασιούχοι – εργασιακοί όμηροι, εκτεταμένες εργολαβίες με ασαφείς εργασιακές σχέσεις, μισθούς και δικαιώματα για τους εργαζόμενους.
Το λάδι αποτελεί το βασικό εισόδημα χιλιάδων καλλιεργητών και βασικό διατροφικό είδος των λαϊκών οικογενειών. Η κυβέρνηση και η Περιφέρεια, από τη μία, δεν μπορούν να εφαρμόσουν ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα δακοκτονίας, από την άλλη, είναι άκρως αποτελεσματικές στην εξυπηρέτηση επενδύσεων μεγάλων μονοπωλίων με παχυλές μάλιστα χρηματοδοτήσεις.
Να προχωρήσει άμεσα το πρόγραμμα και να περιοριστούν οι κίνδυνοι που απειλούν την παραγωγή ελαιολάδου.
Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι
της Λαϊκής Συσπείρωσης
Νίκος Κουτουμάνος
Γιάννης Κελλάρης