Μια περήφανη απάντηση σε δουλοπρεπείς συκοφάντες
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους».
Αντόνιο Γκράμσι Μαρξιστής φιλόσοφος και Πρώην Γ.Γ. του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Με τα τελευταία γεγονότα στην Θράκη κατάλαβε και ο πιο αφελής την επιθετική στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, η οποία δεν εξαντλείται μόνο στο Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά η Τουρκία αποκτά ιδιαίτερες σχέσεις με το σκοπιανό κρατίδιο και δευτερευόντως με τους αλβανούς εθνικιστές που θέτουν το ζήτημα της Τσαμουριάς για να δημιουργήσουν προβλήματα στην Πατρίδα μας. Για όσους έχουν διαβάσει Θουκυδίδη, που είναι απαραίτητο ανάγνωσμα στο στρατιωτικό πανεπιστήμιο West Point της Αμερικής, θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί την τακτική της λαβίδας προκειμένου να πνίξει την Ελλάδα.
Έξι Παρατάξεις, δύο Πολιτικές
Σε ένα από τα τελευταία δημοτικά συμβούλια, που έφερα για υιοθέτηση από το σώμα του ψηφίσματος του πρόσφατου συλλαλητηρίου των Αθηνών για το Μακεδονικό, κατήγγειλα την στάση των υπολοίπων δημοτικών παρατάξεων που όχι μόνο κράτησαν δουλοπρεπή στάση και καταψήφισαν το συγκεκριμένο ψήφισμα, όπως ο Λουδοβίκος που έχουμε για δήμαρχο, αλλά κάποιος «αυριανιστής» δημοτικός σύμβουλος και κατ’ επάγγελμα εκπαιδευτικός με κατηγόρησε ότι απαξιώνω τους αγώνες των δασκάλων, μη γνωρίζοντας ότι οι βούλγαροι τον καιρό του Μακεδονικού Αγώνα, όταν έμπαιναν στα ελληνικά χωριά τους πρώτους που σκότωναν, γιατί εμψύχωναν τον λαό, ήταν ο δάσκαλος και ο ιερέας. Αλλά οι φοιτητές που σπούδαζαν για να γίνουν δάσκαλοι κατά την διάρκεια της Μεταπολίτευσης που ανήκει ο εν λόγω δημοτικός σύμβουλος, όχι μόνον δεν μάθαιναν ελληνική ιστορία, αλλά έκαναν μαρξιστικές αναλύσεις για κυριαρχία της συμπαθούς τάξης των εργατών σε χώρα που δεν υπήρξαν ποτέ φάμπρικες. Δεν το λέω εγώ, το λέει ο Μαρξ.
Ο Λουδοβίκος δήμαρχός μας λίγες ημέρες μετά υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων τον κύριο Βαρουφάκη που όχι μόνο μας κόστισε 100 δις ευρώ αλλά και αναγκαστήκαμε να εφαρμόσουμε τα capital controls, ο οποίος, αφού του έπλεξε το εγκώμιο ο δήμαρχός μας, είπε ότι τα συλλαλητήρια εκφράζουν το μίσος των υστερικών συμμετεχόντων και 1 εκατομμύριο έλληνες μπορεί να έχουν άδικο γιατί κατά αυτόν η Μακεδονία δεν είναι μόνο ελληνική! Και μην μου πει κάποιος ότι δεν συμφωνεί με αυτά ο Λουδοβίκος δήμαρχός μας γιατί δεν διέκοψε τον Βαρουφάκη την ώρα που έλεγε αυτές τις ασυναρτησίες αλλά και δεν έκανε έπειτα ούτε μια δήλωση κατά αυτών των ανθελληνικών δηλώσεων.
Οι υπόλοιπες παρατάξεις καλυφτήκαν από τις γνωστές θέσεις που επαναλαμβάνονται κατά καιρούς περί «ανιστόρητων και καιροσκόπων πολιτικών» που η «εθνική τους τύφλωση θα μας οδηγήσει σε μια ήττα όπως αυτή του 1897» (αυτό ακριβώς είπε ο δήμαρχος μέσα στο ΔΣ), και αφού χαρακτήρισε «ανόητους» όλους τους «εθνικόφρονες»(sic) νέους και παλαιούς, κατηγόρησε τους «υπερπατριώτες» ότι θα τους οδηγήσουν σε εθνικές τραγωδίες.
Πατριώτες και Εθνομηδενιστές.
Η ζωή συνεχίζεται με τον Λουδοβίκο δήμαρχό μας να πορεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως έκανε τόσα χρόνια. Για να καταλάβετε τι εννοώ, στο τελευταίο ΔΣ έφερε για ψήφιση το Master Plan του Λιμανιού που η ουσία του δεν είναι άλλη από το να καταλάβει σχεδόν όλους τους χώρους του λιμανιού μαζί με το πάρκο του λιμενικού για να διορίσει πενταμηνίτες ή οκταμηνίτες κηπουρούς και φύλακες για ψηφοθηρικούς λόγους και να φτιάξει ποδηλατοδρόμους και άλλα έργα βιτρίνας αφού χαρακτηρίζει το λιμάνι κυρίως τουριστικό. Έλα όμως που έτσι το λιμάνι όχι μόνο χάνει την διαπεριφερειακή σημασία του, όπως λέει το Επιμελητήριο, αλλά και είναι χαρακτηρισμένο «Εθνικής Σημασίας».
Θέλει, δε, να μετακομίσει το λιμεναρχείο στο Σπίτι του Λιμενεργάτη, όπως δήλωσε, και έτσι να το καταλάβει ενώ είναι κανονικά ιδιοκτησία των λιμενεργατών που το έφτιαξαν.
Η μείζονα αντιπολίτευση ανακάλυψε μετά από τρία χρόνια το πρόβλημα με την Μαραθόλακκα που δεν είναι καινούργιο επειδή εδώ και περίπου δέκα χρόνια, δηλαδή από τότε που ξεκίνησε αυτός ο σκουπιδότοπος στον Ταΰγετο, αντιδρούν παραπλήσιοι ιδιοκτήτες και ενεργοί πολίτες γιατί εκτός από οικολογικό έγκλημα είναι και μια υγειονομική βόμβα για την υγεία των δημοτών. Φυσικά όχι μόνο όλες οι δημοτικές παρατάξεις έδειχναν ανοχή τόσον καιρό για το ζήτημα αλλά και δεν βλέπουν άλλη λύση. Όπως όμως ο Τσίπρας έριξε στο τραπέζι την κατάλληλη στιγμή, που δυνάμωνε με το Μακεδονικό η φωνή του λαού με τα συλλαλητήρια, το σκάνδαλο της Novartis, έτσι τα εδώ τσιπράκια ανακάλυψαν το σκάνδαλο της Μαραθόλακκας.
Αδιαφόρησαν όταν τους είπα ότι τα κόμματα που στηρίζουν έδωσαν 325.000 ευρώ για να φτιάξει κάποιος μια μελέτη για το Master Plan του λιμανιού, η οποία είναι ίδια με το προηγούμενο Master Plan, που ουσιαστικά πληρώθηκε με τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών χωρίς να κάνει τίποτε.
Αδιαφορία πλήρης για τα Εθνικά προβλήματα ακολουθώντας πιστά τα κελεύσματα της φιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης που θα εφαρμοστεί με την κυριαρχία των αγορών.
Ενδιαφέρονται μόνο για έναν χυδαίο «υλισμό», οι δήθεν Αριστεροί, στην θεωρία για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά στην πραγματικότητα για την τσέπη τους και οι αυτοαποκαλούμενοι Δεξιοί για την «ελεύθερη αγορά», τον λεγόμενο φιλελευθερισμό, στην πράξη για το μαγαζί τους και δεν βλέπουν τις αγορές του κερδοσκοπικού χρήματος που δημιούργησαν ότι έρχονται να τους κατασπαράξουν. Είναι στην ουσία κατά του Λαού, γιατί αυτός ταυτίζεται με την έννοια του Έθνους, αφού μιλάμε την ίδια γλώσσα που καταστρέφουν, πιστεύουμε στην ίδια θρησκεία που συνεχώς υπονομεύουν, έχουμε κοινά ήθη και έθιμα που θέλουν να καταστρέψουν με την αστικοποίηση και την πολυπολιτισμική κουλτούρα και έχουμε κοινή καταγωγή που χάνεται με το μπαστάρδεμα που μας κάνουν οι λαθρομετανάστες. Δεν το λέω εγώ αλλά ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος.
Μια απάντηση από το παρελθόν
Η Πατρίδα μας βρισκόταν σε πολύ πιο δυσμενέστερη θέση, οικονομική, πολιτική, κοινωνική και στρατιωτική στο τέλος του 19ου αιώνα. Όμως η Μεγάλη Ιδέα ήταν ακόμα ζωντανή και χρειάστηκε η θυσία του Παύλου Μελά και ο Μακεδονικός Αγώνας για να απελευθερωθεί άλλη μια Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Γράφει το 1907 ο Ίων Δραγούμης στο έργο του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», που είναι εμπνευσμένο από τον Μακεδονικό Αγώνα: «Είναι ανοιγμένος τώρα μπροστά στα θολωμένα μάτια σας και στα μυαλά σας τα σκοτισμένα, ένας δρόμος αληθινός, δρόμος ζωής και πολέμου. Αν θέλετε πάρετέ τον. Αν δεν σας αρέσει πάλι τούτος βρίσκονται και άλλοι, αληθινοί και αυτοί, δρόμοι ζωής και πολέμου. Διαλέξτε και πάρετε. Ειδεμή, σαπίστε εκεί που είσθε!».
Την ίδια χρονιά ο Περικλής Γιαννόπουλος, αυτός ο προφήτης του Νέου Ελληνισμού, γράφει στο έργο του «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν»: «Ντροπή σας να συζητάτε με τον Σκυλόφραγκο αν η Μακεδονική σας Γη είνε Δική Σας Γη. Και να τον πείσης, δεν τον πείθεις το Ληστή. Ή μόνος του ή με Σμπίρους βαλτούς θα προσπαθήση να Σας πάρη κάθε Γη.
Οι Πολιτισμοί που Σας έμαθαν οι Δασκαλοτσούσιδες να προσκυνάτε μπρούμυτα, Σας καμπανίζουν κατάμουτρα με άγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.
Και είνε ανήθικον και άσκοπον και το να Σας δώσουν και το να δεχθείτε τι. Και να Σας δώσουν, αν είσθε Σάπιοι, ο πρώτος Δυνατός θα Σας τα πάρη. Το Ηθικόν είνε αν είσθε Σάπιοι, να Σας ξεπατώσουν και καθαρίσουν τη Γη. Φυλάτε τη Γη Σας και την Τιμή της, μόνο με Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι και Σαπιορήτορες – ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε Παλιόγριες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το ΣΠΑΘΙ.
Τα πάντα στη Ζωή – Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ –κατακτώνται με το ΣΠΑΘΙ. Και έτσι είνε και μόνο έτσι ΠΡΕΠΕΙ να είνε».
Γιώργος Δημητρούλιας
Δημοτικός Σύμβουλος με την Ελληνική Δράση
