Με ανακοίνωση που εξέδωσε, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) σημείωσε πως οι δικαστικοί που αποφάσισαν την αποφυλάκισή του Αριστείδη Φλώρου εφάρμοσαν νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
«Η εποχή που Δικαστές και Εισαγγελείς έπαιζαν το ρόλο της ’’Ιφιγένειας’’ σιωπώντας σε τέτοιες προκλήσεις, έχει πλέον περάσει», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπενθυμίζεται πως το δικαστικό σώμα επικρίθηκε εντόνως όταν ενέκρινε την υπό όρους απόλυση του 39χρονου επιχειρηματία, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 21 χρόνια κάθειρξη για οικονομικό σκάνδαλο των 256 εκατ. ευρώ για την υπόθεση Energa – Hellas Power αλλά αποφυλακίστηκε με όρους έπειτα από 36 μόλις μήνες φυλάκισης.
Ο Αρ. Φλώρος προκειμένου να πετύχει την αποφυλάκισή του επικαλέστηκε ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ).
Σύμφωνα με την ΕΔΕ, ο Αρ. Φλώρος αποφυλακίστηκε βάσει του άρθρου 110 Α’ του Ποινικού Κώδικα, όπως αυτό τροποποιήθηκε προς το ηπιότερο με το νόμο του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκεύοπουλου. Στο επίμαχο άρθρο σημειώνεται ότι η ΕΔΕ «υποχρεώνει τους Δικαστές –χωρίς τη δυνατότητα διεξαγωγής πραγματογνωμοσύνης- να διατάξουν την υφ’ όρο απόλυση, εάν διαπιστώνεται ο με ευεργετικό τρόπο υπολογισμός του 1/5 της ποινής και η αναπηρία του καταδίκου σε ποσοστό άνω του 67% από βεβαίωση του ΚΕ.Π.Α. καθιστώντας τους δύο αυτούς παράγοντες αμάχητα τεκμήρια για την υπαγωγή στη ρύθμιση».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΔΕ:
«Η παραπληροφόρηση και οι αθεμελίωτες καταγγελίες σε βάρος των δικαστικών λειτουργών που χορήγησαν την υφ’ όρο απόλυση του καταδίκου, Α. Φλώρου, μας υποχρεώνουν να επαναλάβουμε βασικά και αυτονόητα νομικά αξιώματα, όπως την υποχρέωση του Δικαστή να εφαρμόζει το Νόμο, ανεξάρτητα από το εάν συμφωνεί ή όχι με αυτόν.
Ο Α. Φλώρος καταδικάστηκε για υπεξαίρεση σε κάθειρξη 21 ετών με απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Το Δικαστικό Συμβούλιο κρίνοντας την προηγούμενη εβδομάδα αίτημά του για υφ’ όρον απόλυση εφάρμοσε το άρθρο 110 Α’ του Ποινικού Κώδικα (όπως τροποποιήθηκε με το ν. 4356/2015) το οποίο υποχρεώνει τους Δικαστές –χωρίς τη δυνατότητα διεξαγωγής πραγματογνωμοσύνης- να διατάξουν την υφ’ όρο απόλυση, εάν διαπιστώνεται ο με ευεργετικό τρόπο υπολογισμός του 1/5 της ποινής και η αναπηρία του καταδίκου σε ποσοστό άνω του 67% από βεβαίωση του ΚΕ.Π.Α. καθιστώντας τους δύο αυτούς παράγοντες αμάχητα τεκμήρια για την υπαγωγή στη ρύθμιση.
Στην προκειμένη περίπτωση ο κρατούμενος προσκόμισε στο Δικαστικό Συμβούλιο σχετική βεβαίωση του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) που τον έκρινε ανάπηρο σε ποσοστό 70%. Επομένως δεν υπήρχε καμία άλλη δυνατότητα για το Συμβούλιο από την απόλυση του καταδίκου.
Όσοι «οργισμένοι» ψάχνουν τους υπαίτιους για τέτοιες αποφυλακίσεις έχουν τη δυνατότητα είτε να πιέσουν τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία για αλλαγή της σχετικής νομοθετικής διάταξης εάν δεν συμφωνούν μ’ αυτήν, είτε να ζητήσουν διερεύνηση του τρόπου χορήγησης των πιστοποιητικών αναπηρίας εάν κρίνουν ότι αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ξεπερνάει όμως κάθε όριο φαρισαϊσμού και υποκρισίας να καταγγέλλονται από θεσμικούς φορείς αυτοί που εφάρμοσαν το Νόμο ενεργώντας σύμφωνα με τη συνταγματική τους αποστολή! Η εποχή που Δικαστές και Εισαγγελείς έπαιζαν το ρόλο της «Ιφιγένειας» σιωπώντας σε τέτοιες προκλήσεις, έχει πλέον περάσει».