“Έκανα μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για να υλοποιηθεί αυτό το έργο και θα έπρεπε και για ηθικούς λόγους και για ουσιαστικότερους να βρίσκομαι εκεί”, δηλώνει στο Μessinialive ο βραβευμένος γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς και κάνει λόγο για “μικροπρέπειες”
“Χαίρομαι που επιτέλους μπήκε στο δημόσιο χώρο ως έργο, ακόμα και αν πολύπαθε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο”, δήλωσε μιλώντας στο MessiniaLive o βραβευμένος γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς που φιλοτέχνησε το μνημείο των εκτελεσθέντων Καλαματιανών από τους ναζί τον Φεβρουάριο του 1944, μνημείο που τοποθετήθηκε στον χώρο της εκτέλεσης, στο παλαιό στρατόπεδο της Καλαμάτας.
“Ταλαιπωρήθηκε το έργο για το που θα τοποθετηθεί”
Την πικρία του αλλά και τη δυσαρέσκειά του εξέφρασε ο δημιουργός του μνημείου, για το γεγονός ότι άργησε το μνημείο να τοποθετηθεί, και ενώ αρχικά ο χώρος ανήκε αποκλειστικά στο μνημείο των εκτελεσθέντων, τελικά όταν τοποθετήθηκε το μνημείο είχε προηγηθεί η εγκατάσταση της προτομής του στρατηγού Κετσέα μπροστά από το μνημείο, και αυτό, όπως χαρακτηριστικά λέει, “υποβάθμισε τελείως την όψη του μνημείου”. “Που σαφώς έχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της Καλαμάτας, ταυτόχρονα όμως υποβάθμισε τελείως την όψη του μνημείου. Είναι,ας πούμε, μια μικροπρέπεια απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που εκτελέστηκαν στην κατοχή”, δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Μυρωδιάς.
“Ταλαιπωρήθηκε το έργο για το που θα τοποθετηθεί. Ξεκίνησε με μια απόφαση της Περιφέρειας να υλοποιηθεί το Δεκέμβρη του 2016 και τελικά φτάσαμε στο 2019, δηλαδή 3 χρόνια μετά!” είπε χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για “καθυστερήσεις διοικητικού χαρακτήρα. Καταφέραμε τελικά να είναι στη θέση του”.
Όπως μας εκμυστηρεύτηκε, λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστη, θα το είχε εγκαταλείψει το έργο του, ωστόσο πίστευε πάρα πολύ στην αξία του και στο γεγονός στο οποίο αναφέρεται και αυτά αποτέλεσαν τα κίνητρα για να συνεχίσει την προσπάθειά του και τελικά το έργο να τοποθετηθεί στον χώρο ακριβώς που είχε καθοριστεί, στο παλαιό στρατόπεδο της Καλαμάτας.
“Δυστυχώς, δεν κλήθηκα”
Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έγιναν την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου παρουσία αυτοδιοικητικών και λιγοστού κόσμου, εν απουσία όμως του καλλιτέχνη που το φιλοτέχνησε και ήθελε να παρευρεθεί, αλλά κανείς από την Περιφέρεια- που ήταν και υπεύθυνη για τη διοργάνωση της τελετής- δεν μπήκε στον κόπο να τον καλέσει. Άλλωστε, τη δυσαρέσκειά τους εκτός από τον καλλιτέχνη εξέφρασαν και φορείς και σύλλογοι που θα ήθελαν να παρευρεθούν στην εκδήλωση και κάνουν λόγω για “εν κρυπτώ” αποκαλυπτήρια του μνημείου, καθώς το γεγονός δεν έλαβε τη δημοσιότητα που θα έπρεπε.
“Δυστυχώς, δεν κλήθηκα” μας δήλωσε ο καλλιτέχνης, συμπληρώνοντας ότι τον ενημέρωσαν το απόγευμα της Κυριακής φίλοι του από την Καλαμάτα για την τελετή των αποκαλυπτηρίων. “Έκανα μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για να υλοποιηθεί αυτό το έργο και θα έπρεπε και για ηθικούς λόγους και για ουσιαστικότερους να βρίσκομαι εκεί.
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Όπως μας δήλωσε ο Αντώνης Μυρωδιάς πρόκειται για ένα μνημείο αφαιρετικό- συμβολικό με ανανεωτικά χαρακτηριστικά για τον δημόσιο χώρο και τη μνημειακή γλυπτική.
Το κενό που σχηματίζουν οι δύο όρθιες στήλες από χάλυβα, συμβολίζει τον χώρο της άμυνας, “είναι ένας χώρος που παραμένει όρθιος παρά τη ρωγμή που δημιουργείται από αυτή την εκτέλεση, από αυτή την απώλεια κάποιων πατριωτών”, μας δήλωσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης του μνημείου. “Είναι οι πύλες, οι πόρτες του Μυκηναϊκού μεγάρου. Είναι η είσοδος του οίκου της πατρίδας. Αυτό παραμένει εκεί, σταθερό και αδιαπραγμάτευτο. Παρά τις εκτελέσεις των πατριωτών δεν διακυβεύεται η ασφάλειά του και η ελευθερία που υπάρχει εντός αυτού του οίκου”. Οι δύο οριζόντιες ρωγμές που τέμνουν και τις δύο όρθιες στήλες είναι φτιαγμένες με πύρωμα του σιδήρου, “ώστε να δώσουν μια έντονη συναισθηματική φόρτιση”.
“ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΤΑΦΗΚΑΝ ΚΡΥΦΑ”
Όπως μας επισήμανε ο Αντώνης Μυρωδιάς, μέσα από το έργο του αφήνει μια νύξη για την άδικη ταφή αυτών των ανθρώπων, που εκτελέστηκαν κρυφά, και τάφηκαν κρυφά, χωρίς να το ξέρει κανείς, στην παραλία της Καλαμάτας, στα Σφαγεία. Μετά από ενάμιση χρόνο άρχισαν να αποκαλύπτονται τα οστά στον χώρο αυτό, όταν κάποια σκυλιά άρχισαν να σκάβουν εκεί. “Αυτό το θεωρώ πολύ μεγάλη ύβρη, και αυτό ακριβώς συμβολίζεται και υπενθυμίζεται μέσα από τη βάση του μνημείου. Μας εξήγησε ότι οι δύο στήλες έχουν τοποθετηθεί πάνω σε μια βάση από μάρμαρο, ένα φίνο υλικό που συμβολίζει τους ίδιους τους ανθρώπους αυτούς, που χάνεται μισοθαμμένο μέσα σε δύο τριγωνικές πυραμίδες που πλαισιώνουν την κατασκευή.
“Η ευθύνη είναι πάρα πολύ μεγάλη. Καθώς δεν μπορείς να περιγράψεις τόσο σημαντικά, τόσο δύσκολα γεγονότα”, μας δήλωσε, ερωτηθείς για τη δυσκολία τού να αποτυπωθεί σε ένα έργο- μνημείο η εκτέλεση από τους ναζί τόσων ανθρώπων. Και συμπλήρωσε: “Αυτό που πρέπει να μας θυμίζει πάντοτε, είναι η δύναμη που υπάρχει σε κάποιους ανθρώπους για την ελευθερία, για την ανεξαρτησία τους, και ότι δικαιώνονται άνθρωποι οι οποίοι χάθηκαν, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος να χαθούν”
