«Τιμές και αισθητική που απευθύνονται μόνο σε μια κλειστή κάστα νεόπλουτων. Περιβαλλοντική υποβάθμιση. Λιμάνια μποτιλιαρισμένα. Εργοδοτική αυθαιρεσία», επισημαίνει μεταξύ άλλων, για το μοντέλο τουρισμού της χώρας ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης στην καθιερωμένη Κυριακάτικη ανάρτησή του.
Καλημέρα σε όλες και όλους. Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.
1. Solidarity for ever (Pete Seeger)
Σήμερα όλοι και όλες με τη σημαία της Παλαιστίνης στη δράση του March to Gaza. Να ενώσουμε τις κουκίδες της αντίστασης σε κάθε γωνιά της χώρας σε έναν χάρτη αλληλεγγύης και υποστήριξης σε μια δίκαιη υπόθεση.
Η πολιτική της αλληλεγγύης πρέπει να ενταθεί. Το αδιανόητο σχέδιο Νετανιάχου για κατάληψη και προσάρτηση της Γάζας οδηγεί στην όλο και μεγαλύτερη απομόνωση της κυβέρνησης του Ισραήλ. Το διεθνές ρεύμα για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης συνδέεται με τη συνειδητοποίηση ότι μόνο η επιβολή κυρώσεων και η διακοπή εμπορικών-στρατιωτικών σχέσεων με την κυβέρνηση – δολοφόνο του Ισραήλ μπορεί να βάλει φραγμό στην επόμενη φάση μιας γενοκτονίας, η οποία είναι ήδη ανεξίτηλο στίγμα στον 21ο αιώνα.
Ο κύριος Μητσοτάκης όμως αφού λειτούργησε ως πιο πιστός σύμμαχος της ακροδεξιάς του Ισραήλ προχώρησε σε μια συμβολική κίνηση που κρύβει μπόλικη υποκρισία.
Είναι εξοργιστικό να προσπαθεί να μας πείσει ο κ. Μητσοτάκης ότι η κυβέρνησή του έκανε το καθήκον της. Όχι. Το καθήκον της είναι να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, να σταματήσει κάθε μορφής συνεργασία με το Ισραήλ και να συνταχθεί με τις χώρες που παλεύουν για την επιβολή κυρώσεων. Οκτώ τόνοι τροφίμων δεν ξεπλένουν τη ντροπή της υπόκλισης στη γενοκτονία.
2. Illusions (Cypress Hill)
Η φούσκα του τουρισμού έχει ραγίσει. Και θα σκάσει ηχηρά.
Αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης» δεν προνόησε για υποδομές και αδιαφόρησε για την κλιματική κρίση. Στηρίχθηκε στη λογική του άμεσου κέρδους. Της εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος δίχως κανόνες. Της αρπαχτής.
Τα τελευταία χρόνια εκδίδονται οικοδομικές άδειες εκτός κλίμακας χωρίς τοπικά πολεοδομικά σχέδια, κάθε είδους κατασκευή καταπίνει αιγιαλούς και παραλίες, infinity pools ξεχειλίζουν σε νησιά με λειψυδρία, βαφτίζεται η ασυδοσία «ανάπτυξη». Και όλα αυτά σε περιοχές χωρίς οδικό δίκτυο, χωρίς αποχετεύσεις, χωρίς μονάδες αφαλάτωσης, χωρίς βιώσιμη διαχείριση απορριμμάτων και αποβλήτων.
Και τώρα βλέπουμε τα όριά του. Τιμές και αισθητική που απευθύνονται μόνο σε μια κλειστή κάστα νεόπλουτων. Περιβαλλοντική υποβάθμιση. Λιμάνια μποτιλιαρισμένα. Εργοδοτική αυθαιρεσία.
Και επίσης: Περιοχές ολόκληρες που έχουν νερό με το δελτίο. Η κυβέρνηση, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εξαγγελίες, δεν έχει σχέδιο για τη λειψυδρία. Απλή επικοινωνιακή στόχευση και έλλειψη σαφούς τεχνικού και επιστημονικού σχεδιασμού, προτάσεις για διοικητικές αλλαγές χωρίς ουσιαστικές λύσεις.
Οι ξένοι τουρίστες φεύγουν, οι Έλληνες ψάχνουν οικογενειακό σπίτι στο χωριό για διακοπές, και οι κάτοικοι βλέπουν ότι έρχονται χειρότερα.
Αν συνεχίσουμε έτσι, θα κοιτάμε γύρω μας τα έρημα κτίρια και τους ρημαγμένους οικισμούς που το μόνο που θα μας θυμίζουν είναι η εποχή της αυταπάτης ότι ο τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» της χώρας.
3. Suntan (Αργύρης Παπαδημητρόπουλος-Σύλλας Τζουμέρκας)
Ένα παιδί τραυματίζεται στην Ηλεία.
Περνά από 6 νοσοκομεία σε 4 πόλεις.
Φτάνει στην Αθήνα 36 ώρες μετά.
Αντιγράφω από τη δήλωση του πατέρα του: «Αν το ΕΣΥ δεν μπορεί να καλύψει ένα τραυματισμένο παιδί Σάββατο βράδυ, δεν είναι απλώς ανεπαρκές. Είναι επικίνδυνο».
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν αλλάζει με την υπερπροσπάθεια του Υπουργού Υγείας κ. Γεωργιάδη στα social media να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο.
Το ΕΣΥ καταρρέει.
Και η εικόνα από τα νησιά και τους τουριστικούς προορισμούς είναι ακόμα χειρότερη.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές φεύγουν γιατί η κυβέρνηση τους θέλει εξουθενωμένους και κακοπληρωμένους.
Η δημόσια δαπάνη υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει από τις χαμηλότερες στην Ε.Ε.
Τα κονδύλια για προσλήψεις, εξοπλισμό και υποδομές είναι ανεπαρκή.
Υπηρεσίες μεταφέρονται στον ιδιωτικό τομέα.
Μην μας πουν «δεν υπάρχουν λεφτά».
Ξέρουμε πού πάνε: φιέστες, σκάνδαλα, απευθείας αναθέσεις, εξοπλισμοί.
Η αξιοπρέπεια δεν είναι πολυτέλεια.
Είναι δικαίωμα.
Και για να την αποκτήσουμε, χρειάζεται πολιτική αλλαγή.
4. Ήταν ένα μικρό καράβι (ναυτικό τραγούδι)
Αυτό που συμβαίνει με τις ακτοπλοϊκές εταιρείες είναι αδιανόητο.
Υπέρογκες τιμές. Νησιά αποκομμένα μόλις τελειώσει η σεζόν. Εφοπλιστές που παίζουν με επιδοτήσεις για κέρδος.
Και όταν έρθει ένα 24ωρο απαγορευτικό απόπλου – κάτι τόσο προβλέψιμο – δεν υπάρχει καν κεντρικό σύστημα ενημέρωσης.
Οργισμένοι επιβάτες, μηδέν σεβασμός από κράτος και εταιρείες.
Κι όλα αυτά, λίγες μέρες μετά τον πρωθυπουργό μας που καμάρωνε πως «θα βλέπουμε στο κινητό πού βρίσκεται το τρένο».
Ελλάδα 2025. Ντροπή.
5. Ο πόλεμος των σκουπιδιών (Αλεξάντερ Κλαπ, εκδόσεις Δώμα)
Η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης απορριμμάτων. Μονάδες που θα καίνε σκουπίδια. Πρόκειται για σκάνδαλο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χρηματοδοτεί τέτοιες επενδύσεις εδώ και χρόνια. Η Νέα Δημοκρατία κάνει ακριβώς το αντίθετο: εγγυάται τα κέρδη των επιχειρηματιών με δημόσιο χρήμα και με εξασφαλισμένη πρώτη ύλη.
Όταν το σύστημα είναι φτιαγμένο να τροφοδοτείται με σκουπίδια, δεν κάνεις διαχείριση αποβλήτων. Κάνεις εμπόριο σκουπιδιών.
Είναι η ώρα για δράση. Να πούμε όχι στις μονάδες καύσης. Το 2025 η χώρα χρειάζεται ένα αποκεντρωμένο, δίκαιο, συμμετοχικό μοντέλο διαχείρισης. Με πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, διαλογή στην πηγή, πραγματική ανακύκλωση και κυκλική οικονομία.
Υστερόγραφο: Same old story (Ultravox)
Πυρκαγιές πάλι. Στη Θάσο, στην Πρέβεζα, στην Κερατέα. Ένας νεκρός και άλλα 16.000 στρέμματα καμένα στην Αττική.
Στην Κερατέα η πυρκαγιά ξεκίνησε από πυλώνα ηλεκτροδότησης και οι αρχές προχώρησαν σε συλλήψεις υπαλλήλων του ΔΕΔΔΗΕ. Οι ευθύνες για το ξεπούλημα του ΔΕΔΔΗΕ με σκανδαλώδεις όρους εγγυημένου κέρδους και δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου με ανύπαρκτη συντήρηση του δικτύου ανήκουν αποκλειστικά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Κατά τα λοιπά, η ίδια έλλειψη πυροσβεστικών μέσων, η ίδια ανθρώπινη απελπισία, η ίδια κυβερνητική αδιαφορία. Το μόνο που αλλάζει είναι το μέγεθος της καταστροφής.