Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΟΣΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Με έκπληξη παρακολουθήσαμε σήμερα τις δηλώσεις του δημάρχου Τριφυλίας, Παναγιώτη Κατσίβελα, έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας, αμέσως μετά την προγραμματισμένη συνάντηση που είχε με τον Αστυνομικό Διευθυντή Μεσσηνίας, Παναγιώτη Πούπουζα, συνοδεία κατοίκων της περιοχής και εκπροσώπων των κοινοτήτων.
Εξερχόμενος της Διεύθυνσης ο κ.Κατσίβελας κάνοντας δηλώσεις στα τοπικά ΜΜΕ δήλωσε απογοητευμένος γιατί “μιλάμε διαφορετική γλώσσα με την Αστυνομία“, εννοώντας προφανώς ότι δεν υπήρξε πεδίο κοινής συνεννόησης στο θέμα της εγκληματικότητας στην περιοχή της Τριφυλίας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο δήμαρχος Τριφυλίας δεν παρέλειψε να αμφισβητήσει ευθέως τα στατιστικά στοιχεία που πριν μερικές ημέρες έδωσε στη δημοσιότητα η Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Πελοποννήσου σχετικά με την εγκληματικότητα στην περιοχή της Τριφυλίας, έτσι όπως καταγράφεται από το 2012 έως και το τρέχον έτος, που αποδεικνύουν τη χαμηλή εγκληματικότητα της περιοχής. Προέτρεψε χαρακτηριστικά “να συνέλθουν και να δουν την πραγματικότητα”.
Ο δήμαρχος Τριφυλίας “διαβάζει” διαφορετικά τα στοιχεία αυτά, καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενά του, υπάρχει μια εγκληματικότητα που δεν καταγράφεται σε αυτά,δηλαδή μια κρυφή εγκληματικότητα στην περιοχή.
Όπως εξήγησε πολλοί ηλικιωμένοι που έχουν πέσει θύματα ληστείας δεν προχωρούν σε καταγγελία, καθώς “δεν είναι εύκολο να μεταβούν 30 χλμ μακριά για να την καταγγείλουν επίσημα στο Αστυνομικό Τμήμα” και έτσι αυτά τα περιστατικά δεν καταγράφονται πουθενά και οι ηλικιωμένοι ζουν βουβά το δράμα τους. Εδώ οι εγκληματολόγοι μπορούν να σκίσουν τα πτυχία τους! Σαφώς υπάρχει και έγκλημα που δεν καταγγέλλεται, αλλά αυτό αφορά άλλες μορφές εγκληματικότητας, όπως είναι οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ή προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας, που εκεί όντως τα θύματα με πολλή δυσκολία το καταγγέλλουν. Επίσης δεν πρέπει να συγχέουμε τη ληστεία με την κλοπή, δύο διαφορετικής νομικής φύσεως εγκληματικές πράξεις, με διαφορετική αντιμετώπιση της απαξίας τους από τον ποινικό νομοθέτη.
Δεν είναι όμως μόνο η χιλιομετρική απόσταση ο μόνος λόγος μη καταγγελίας, σύμφωνα με τον δήμαρχο. Ο ίδιος δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για “αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας στην εξιχνίαση των ληστειών”, και γι’αυτό οι πολίτες απογοητευμένοι δεν καταγγέλλουν τις ληστείες εις βάρος τους. Και αυτά ειπώθηκαν από επίσημα χείλη.
Δεν μπορούμε ελαφρά τη καρδία να απαξιώνουμε την Αστυνομία και το έργο της και να συντηρούμε έτσι ένα νοσηρό κλίμα ατιμωρησίας και αναποτελεσματικότητας. Ένα κλίμα που επιτείνει την ανασφάλεια των πολιτών για τη ζωή και την ακεραιότητά τους αντί να βρούμε τρόπους ενίσχυσης της συνεργασίας με την Αστυνομία για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.
Δεν αντιλέγουμε ότι υπάρχει πρόβλημα όχι μόνο στο Δήμο Τριφυλίας αλλά σε όλους τους δήμους από την υποστελέχωση των αστυνομικών τμημάτων. Αλλά από εκεί έως να μιλάμε για “αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας στην εξιχνίαση” είναι μεγάλη απόσταση και επικίνδυνη.
Οι αστυνομικοι υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταποκριθούν στο έργο τους.
Δεν μπορούμε συλλήβδην να το απαξιώνουμε αυτό, δηλώνοντας ότι “μιλάμε άλλη γλώσσα” ή “ας συνέλθουν(!), ας δουν την πραγματικότητα”. Και δεν έγινε ξαφνικά άνδρο εγκληματικότητας το Κοπανάκι και η περιοχή της Τριφυλίας.
Είναι ιδιαίτερα σοβαρό όταν ένας δήμαρχος ζητά απο τη μία ενίσχυση της αστυνόμευσης και από την άλλη επικρίνει την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας.
Όταν επίσημα χείλη από τη μια απεύχονται το κακό αλλά από την άλλη δηλώνουν πως “θα φτάσουν τα πράγματα στα άκρα”.
Όταν τα επίσημα στοιχεία μέσα από τη Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Πελοποννήσου αμφισβητούνται ελαφρά τη καρδία, γιατί δεν ταιριάζουν στο αφήγημα κάποιων, τότε ναι, “μιλάμε διαφορετική γλώσσα με την Αστυνομία”.
Όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί σου τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Είναι πραγματικότητα τα στοιχεία της Γενικής Περιφερειακής όπως καταγράφονται. Δεν είναι πραγματικότητα η κρυφή εγκληματικότητα, και αν αυτή υπάρχει, οι αρμόδιοι φορείς οφείλουν να παροτρύνουν τους πολίτες να τα καταγγέλλουν ώστε να καταγράφονται και να εξιχνιάζονται, και όχι να υιοθετούν τη νοοτροπία, “δε βαριέσαι, δεν θα τους βρουν ποτέ, δεν θα εξιχνιαστεί, είναι γνωστή η αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας στην εξιχνίαση των ληστειών”.
Απαιτείται ψυχραιμία, σύνεση και συνεργασία με τις Αρχές. Όχι απαξίωση, όχι εύκολο κατηγορητήριο, όχι διαστρέβλωση της πραγματικότητας και ερμηνεία στοιχείων κατά το δοκούν για λόγους μικροπολιτικής.
Είναι έκδηλη η αγωνία και ο φόβος των κατοίκων, αλλά αυτά δεν μετριάζονται με εκφράσεις του τύπου “φοβάμαι μήπως η κοινωνία πάρει τον νόμο στα χέρια της…”
Αντιθέτως, πυροδοτούνται ανεξέλεγκτες καταστάσεις όταν απευθυνόμαστε στο θυμικό των πολιτών, και τότε ποιός θα αναλάβει την ευθύνη;
Μαίρη Περδικέα
