Ο Νίκος Αλέφαντος άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή έχοντας ζήσει μια γεμάτη ποδοσφαιρικά ζωή. Αμέτρητες ιστορίες και περιστατικά από τα γήπεδα, ως παίκτης και κυρίως ως προπονητής μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες βιβλιοθήκες. Ξεχωριστό ήταν και το πέρασμά του και από την Καλαμάτα το καλοκαίρι του 1993 με την ομάδα να ετοιμάζεται για το πρωτάθλημα τη Β’ Εθνικής.
Την παρουσία του στον μελανόλευκο πάγκο περιγράφει ο ίδιος στο βιβλίο με τίτλο «Νίκος Αλέφαντος – τα πάντα όλα – η αυτοβιογραφία ενός θρύλου», που έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος».
Σε ένα από τα κεφάλαια της βιογραφίας με τίτλο «ΑΔΟΞΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ» ο Νίκος Αλέφαντος αφηγείται πως για ένα λάθος… αράουτ τον απέλυσε Σταύρος Παπαδόπουλος, έπειτα από μία «ματσάρα» με τη Λούτον στην Αγγλία που τελείωσε 2-2.
«Μετά τον Ιωνικό πηγαίνω στην Καλαμάτα. Πρόεδρος ο Παπαδόπουλος, ο γνωστός. Είχε δουλειές στην Αφρική, λεφτά μαργαριτάρια, ορυχεία, τέτοιες ιστορίες. Με φώναξε, συμφωνήσαμε και φύγαμε κατευθείαν. Β΄ Εθνική. Με αποθέωνε, θυμάμαι, όλος ο κόσμος της Καλαμάτας. Πρώτη προπόνηση, χαμός. «Ελα, Χάπελ» μου λέγανε… «Είσαι ο Χάπελ της Ελλάδος» μου φωνάζανε και θυμάμαι ότι είχε έρθει πολύς κόσμος στην προπόνηση, κάπου 3.000! Την αγαπάγανε πολύ την ομάδα. Φεύγαμε την άλλη μέρα για προετοιμασία. Μου λέει κάποια στιγμή ο Παπαδόπουλος, εκεί που καθόταν δίπλα μου στον αγιασμό «μου έκλεψες τη δόξα».
«Ελα, εσύ είσαι γίγαντας πρόεδρος!» του λέω και φεύγουμε στην Αγγλία. Καθόμαστε εκεί σχεδόν 25 μέρες. Στην Αγγλία αρχίζουμε προετοιμασίες, σε όλα τα φιλικά ήμουνα αήττητος. Στο δε τελευταίο παιχνίδι παίξαμε με τη Λούτον, η οποία είχε πέσει από την Α΄ στη Β΄ κατηγορία. Αλλά ήταν ομαδάρα. Και γίνεται χαμός, 30.000 κόσμος, εκείνη τη χρονιά που ανέβηκε. Στο φιλικό είχε έρθει και ο πρόεδρος να δει το παιχνίδι. Και παίζουμε ένα εκπληκτικό παιχνίδι, ερχόμαστε 2-2! Είχαμε προηγηθεί 2-0 και μας ισοφάρισαν οι Εγγλέζοι σε 2-2, μπάλα μεγάλη και από τις δύο ομάδες. Κατεβαίνει κάτω, στενοχωρημένος ήταν, γιατί δεν τον άκουγα και πολύ καλά, ενώ εγώ ήμουν φτιαγμένος με το καλό ματς που είχαμε κάνει. Και τι μου λέει ο αθεόφοβος; «Να φτιάξεις το αράουτ»!
Του λέω «πως την είδες την ομάδα;». Και μου απαντά. «Το αράουτ να φτιάξεις! Δεν μου άρεσε…». Το είπε αυτό γιατί σε ένα αράουτ ο Παπαϊωάννου, που έπαιζε στην ΑΕΚ, τον είχα πάρει στην Καλαμάτα, είχε κάνει λάθος αράουτ και ο διαιτητής το είχε δώσει επανάληψη υπέρ των Εγγλέζων! Ακούς, μετά από αυτήν τη ματσάρα τι βρήκε να μου πει; Να φτιάξω το αράουτ! Τρελάθηκα. Του λέω «δηλαδή τέτοια μπάλα 30.000 κόσμος αποθέωση 2-0, 2-2 με τη Λούτον, ομαδάρα, αυτά τα είδες ή μόνο το αράουτ του Παπαϊωάννου είδες; Καλά, ή τελείως άσχετος από μπάλα είσαι ή επίτηδες το κάνεις!» του απαντώ και πάει και λέει του Μάραντου (ήταν στη διοίκηση μαζί με τον Σκαφιδά, που ήταν γενικός αρχηγός) μόλις γυρίσουμε πίσω, να πάω να με αποζημιώσει και να απολυθώ!
Αλλά τρεις μέρες πριν από εκείνο το φιλικό, φεύγοντας εμείς από το ξενοδοχείο να πάμε στο βοηθητικό γήπεδο, που ήτανε στα 100-150 μέτρα, είχε δασάκι, και εκεί που έφευγα, βλέπω μπροστά μου ένα φίδι σκοτωμένο! Σκέφτομαι: «Ρε π… σκοτωμένο; Τι γρουσουζιά, θα μου πάει; Μήπως χάσω το φιλικό;». Όχι, ήταν ο τσακωμός με τον Παπαδόπουλο! Μου τα είχε εξηγήσει όλα αυτά τα σημάδια η περίφημη… γιαγιάκα στην Κρήτη, όταν ήμουν στον ΟΦΗ και τα έχω διηγηθεί. Και έτσι έφυγα από την Καλαμάτα. Άδοξα…».
